بهبود امور در گرو تعامل همگانی

دولت سیزدهم و مجلس یازدهم بنا دارند با تفاهم، تعامل و همکاری مشکلات را به تدریج حل کنند و جلو بروند و کمترین اختلاف به معنای تنازع را داشته باشند. این را در طرح‌ها، نشست‌ها و همکاری‌ها می‌بینیم. دیگر اینکه اختلاف را هرگز نباید نادیده گرفت. در دولت زمان جنگ با اینکه جنگ مساله اصلی بود گاهی مجلس برای وزیر دفاع توافق نمی‌کرد و برای یک وزارتخانه چند نفر معرفی می‌شدند و از مسیر مجلس می‌گذشتند. مجلس 290 نماینده دارد که هر کدام به طور جداگانه نظر، فکر و تدبیر دارند و با هم مباحثه می‌کنند و رای هم می‌دهند اما سوال هم می‌کنند و ممکن است کار را به استیضاح نیز برسانند. ولی این نوع رویکرد مجلس به معنای تقابل نیست بلکه تعاملی با شرایط، قواعد و ضوابط است. از طرف دیگر کشور یکسری استعدادها و ظرفیت‌هایی دارد که باید به سراغ آنها برویم. اخیرا بحثی مطرح کردم که از آن سوء برداشت شده که گفته‌ام می‌شود 180میلیون نفر را اداره کرد. بله همچنان بر این نظر هستم اما به شرط و شروطی که تولید را بیشتر کنیم ؛ اهل کار و قناعت شویم و اهل اصراف و قاچاق نباشیم. نمی‌شود که 800 هزار تلویزیون قاچاق وارد کشور شود و بعد گفته شود که چرا کارخانه نمی‌چرخد. البته این مساله نیز نیازمند کمک مردم است. تا مردم با دولت همکاری کنند و خودشان سرمایه‌گذاری نکنند و از ظرفیت‌ها استفاده نکنند مسلما مشکلات، گرفتاری و تورم و رکود را خواهیم داشت. ولی اگر واقعا دولت، ملت و همه قوا در عین حالی که اختلاف نظر وجود دارد همکاری کنند می‌شود به تفاهم و تعامل رسید. البته گرچه امروز شرایط مردم به لحاظ معیشتی چندان مناسب نیست و برخی نارضایتی‌ها و اعتراض‌ها در جامعه به وجود آمده است. اما با توجه به افق روشن پیش‌رو آینده امیدوارکننده است چرا که هم دنیا بنا دارد که با ایران راه بیاید و هم ایران کار کند. مردم دیگر از اختلاف و تقابل خسته شدند و از این رویه نیز چیزی به‌دست نمی‌آورند. لذا به شرط همکاری همه می‌توان آینده مطلوبی برای کشور و جامعه متصور بود. دولت و مجلس نیز با همگرایی و هم افزایی بیشتر می‌توانند در این راه عملکردی مفید و موثری داشته باشند. اگر دولت بتواند شرایط اقتصادی و معیشتی مردم را تا حدی سامان بدهد به نحوی که از نارضایتی‌های مردم کاسته شود و قدرت خرید مردم بیشتر شود و قیمت‌ها کاهش یابد شرایط بسیار بهتر خواهد شد.