گرسنگی در افغانستان بیداد می‌کند

پنج‌ماه پس از تسلط طالبان بر افغانستان، طالبان با چالش‌های حکومت‌داری دست‌وپنجه نرم ‌می‌کنند. رهبران طالبان قول دادند که کارمندان دولتی را در پست‌های خود نگاه دارند و تنوع قومیتی را برای نقش‌های اصلی دولتی در اولویت قرار دهند، اما در عوض تمامی پست‌های مدیریتی را به سربازان و فقهای خود تقدیم کردند. سایر کارمندان دولت سابق، یا فرار و یا از بازگشت به پست‌هایشان خودداری کرده و خلأ بزرگی را در این کشور متزلزل ایجاد کرده‌اند. ایسنا، به نقل از وب‌سایت روزنامه نیویورک تایمز نوشت، مقامات طالبان برای پرکردن این کمبود نیروی انسانی، به سراغ پاکستان رفته‌اند، کشوری که سال‌ها رسما وجود هزاران سرباز سابق طالبان را که بی‌سر و صدا در داخل مرزهایش زندگی ‌کردند، انکار کرد؛ اما اکنون طالبان به سراغ این سربازان قدیمی خود رفته‌اند تا آنها را از پاکستان به افغانستان بازگردانده و کمبود نیروی خود را جبران کند. هنوز مشخص نیست که چه تعداد از نیروهای سابق طالبان که در پاکستان زندگی می‌کردند به کابل بازگردانده شده‌اند اما تا به همین جای کار، چندین منصب بالامرتبه به تصدی این یاران سابق طالبان در آمده است، از جمله ریاست پلیس راهنمایی و رانندگی پایتخت این کشور که در اختیار یکی از این افراد با نام «خیال‌.محمدغیور» قرار گرفته است. او از این اتفاق ابراز خوشحالی کرده و گفت: از بازگشت به افغانستان رها و آزادشده هیجان‌زده هستم. ارسلا.خروتی که سابقا به‌عنوان هماهنگ‌کننده امور مهاجران در کمپ‌های پناهجویان در پاکستان فعالیت می‌کرد، متصدی معاونت وزارت پناهجویان افغانستان است. مولوی سعیدا...، واعظ مسجدی در یک محله فقیرنشین کراچی در پاکستان، به پست سابق خود در سال ۲۰۰۱ بازگشته و یک قاضی منطقه‌ای در استان پکتیکا در شرق افغانستان است. اما این استخدامی‌های جدید به یک بحران فزآینده پا می‌گذارند؛ گرسنگی بیداد می‌کند. بسیاری از معلمان و سایر کارمندان بخش دولتی ماه‌هاست حقوق نگرفته‌اند. میلیون‌ها دلار کمکی که به کمک دولت قبلی آمده بود، قطع شده، میلیاردها دارایی دولتی مسدود شده و تحریم‌های اقتصادی تقریبا منجر به فروپاشی سیستم بانکی این کشور شده است. نورخان، حسابداری افغانستانی که در ماه سپتامبر و به امید رسیدن به اروپا، کابل را به مقصد اسلام‌آباد ترک کرد، می‌گوید: مدیریت‌کردن یک شورش با مدیریت یک کشور متفاوت است.