دیپلماسی اقتصادی برد-برد

موضوع حقابه ایران از کشورهای همسایه با توجه به وضعیت سیاسی افغانستان، سدسازی ترکیه و عراق بر روی رودخانه‌هایی که حقابه ایران را شامل می‌شوند با دیپلماسی قابل حل است؛ از طرفی تا الان نسبت به قیمت آب بیگانه بودیم چراکه آب در ایران با نازلترین قیمت عرضه می‌شد و بخش عمده آن در صنعت و کشاورزی مورد استفاده قرار می‌گرفت. به صورتی که در حال حاضر هم بیش از 90 درصد منابع آبی صرف بخش کشاورزی می‌شود. چیزی به نام قیمت در آب خیلی معنایی نداشت؛ اتفاقی که در موضوع گاز هم دیدیم. وقتی گاز از ترکمنستان وارد کردیم و 1.7 میلیارد دلار برای آن از ایران طلب کردند؛ باعث تعجب همه شد که این پرونده به دادگاه کشیده شد. مقولات قیمت در حوزه انرژی و آب هیچ‌گاه در کشور به درستی مطرح نشده ولی این واقعیت است که باید درباره آن بررسی و تصمیمات جدیدی اتخاذ شود. با توجه به اینکه اخیرا هم آب شور دریاها شیرین شده و به دشت‌های کرمان و یزد برای صنایع مورد استفاده قرار می‌گیرد قیمت آب شیرین شده افزایش یافته است و با توجه به نیازی که در این رابطه در کشور داریم می‌توان مدل اقتصادی برای آن تعریف کرد تا به صورت برد-برد باشد تا کشورها هم با ایران در راستای دادن حقابه همکاری کنند. امروز همه چیز در راستای بیزینس و اقتصاد و روابط اقتصادی تعریف می‌شود و اگر ایران کشوری باشد که مانند گذشته قدرتمند شود و روابط خوبی هم با کشورهای همسایه برقرار کند کار بسیار ساده‌تری در حل مشکلات از جمله گرفتن حقابه خواهیم داشت چراکه کشورهای با ایران همکاری بیشتری خواهند داشت و همه اینها به تصمیمات راهبری‌ای که در آینده ایران در رابطه با روابط در منطقه می‌گیرد؛ برمی‌گردد که می‌تواند تاثیرگذار در روابط باشد. دیپلماسی و ارتباط با کشورها یکی از موضوعات مهم نه تنها در گرفتن حقابه بلکه در تبدیل ایران به‌ هاب انرژی منطقه موضوع مهمی‌است و باید در دستور کار دولت قرار بگیرد. اگر روابط سیاسی و اقتصادی ایران با کشورها بویژه همسایگان به صورت برد-برد تنظیم شود قطعا می‌توان به گرفتن حقوق بین المللی ایران امیدوار بود و کشورها هم در این راستا می‌توانند به ایران کمک شایان توجهی کنند.