| کد مطلب: ۱۰۲۹۹۰۱
لینک کوتاه کپی شد

استراتژی حفظ بقا

غلامرضا مصدق استاد دانشگاه

وضعیت ایران در چند دهه گذشته به گونه‌ای بوده که همواره عمده دغدغه ما حفظ بقا بوده و از اینکه همچنان سرپا هستیم، احساس پیروزی می‌کنیم. ما که قرار بود برای سعادت دنیا و آخرت خود و بشریت، دنیا را تغییر دهیم، سال‌هاست که با تحریم و فشار همین دنیا، که در پی سعادت آن بودیم، با چنگ و دندان در حال تلاش برای زنده ماندن هستیم. با جنگ، سایه جنگ، تحریم، فشار اقتصادی، تورم، بیکاری، فقر، بهره‌وری پایین، فرار مغزها، فرصت‌سوزی و غیره، سال‌های سال کنار می‌آییم، چون در مقابل، موفقیتی عظیم به اسم حفظ بقا را داریم، که رسیدن به آن ما را از دستیابی به موفقیت‌های دیگر مثل پیشرفت و توسعه اقتصادی بی‌نیاز می‌کند یا اینکه موفقیت‌های غیر از حفظ بقا، در این شرایط به نوعی لوکس و غیر حیاتی به حساب می‌آیند. برای حفظ بقا سال‌های سال در حال باج دادن به همه دنیا هستیم، همه کشورها حتی آنهایی که با ما ادعای دوستی دارند، یا از شرایط تحریم ما بهره مادی می‌برند یا مزورانه با کارت ما در رقابت با رقبای خود بازی می‌کنند. منابع محدود و فرصت‌های کشور در چاه ویل استراتژی حفظ بقا بی‌هیچ چشم‌اندازی برای پایان آن ریخته می‌شود. رقبای منطقه‌ای و همسایگان ما فارغ از دغدغه حفظ بقا، به سرعت در حال اجرای برنامه‌های توسعه‌ای خود هستند. معلوم نیست ما در آینده‌ای نه چندان دور با شکاف عمیق عقب ماندگی اقتصادی خود و پیشرفت سریع رقبا و همسایگان خود چه خواهیم کرد؟ قبل از حادثه مجروح شدنم ۷۵ کیلو وزن داشتم، سختی آن دو شبانه روز و عوارض بعد از درمان موجب شد در کمتر از ۱۰ روز ۲۵ کیلو وزن کم کنم و تا چند سال به شرایط عادی بازنگردم و هنوز با گذشت ۳۷ سال از آن واقعه از عوارض آن در رنج هستم. وقتی عوارض و هزینه عبور از چنین مشکلی که فقط چند روز بود، برای یک انسان این قدر زیاد است، برای یک کشور ۸۵ میلیونی طی سال‌های طولانی چقدر خواهد بود؟

ارسال نظر

هشتگ‌های داغ

آخرین اخبار

پربازدیدترین اخبار