انسان وارسته‌ای که خیلی زود رفت

سخن هر چه گویم همه گفته‌اند

بروبوم دانش همه گشته‌اند

سخن گفته شد گفتنی هم نماند

یکی از تو خواهم یکی بر تو راند

(حکیم طوس فردوسی)

در غروب دوازدهم دی ماه 1400، دوستی را از دست دادیم که نمونه‌ای از وارستگی، فروتنی، نیکوکاری و روحانی متدینی بودکه نواندیشی دینی در افکار او موج می‌زد و همه دوستان خود را تحت الشعاع خود قرار داده بود. حجت‌الاسلام سید‌رضا حسینی امین را خیلی زود از دست دادیم، قبل از اینکه بتوانیم از فروتنی و وارستگی او توشه بیشتری برچینیم. در مورد این انسان فهیم و فرهیخته نکات زیر مصداق پیدا می‌کند: 1- او یکی از فعالین جریان اصلاح‌طلبی به معنی حقیقی آن در این برهه از زمان بود. گرچه من خودم به هیچ جریان سیاسی وابستگی ندارم و لیکن می‌توانم او را الگوی یک فعال دینی، سیاسی و مدنی برای خود قرار دهم و از او من درس‌هایی در علم سیاست و دیانت فرا گرفتم. من او را از مطالب و کتاب‌هایی که مطالعه می‌کرد و بنده افتخار این را داشتم که برخی از این کتب را برای او تهیه کنم، شناختم. 2- آن مرحوم برگزار کننده جلسات متعددی در زمینه دین شناسی، قرآن پژوهی و مسائل اجتماعی و سیاسی و راهبردی به صورت هفتگی و ماهانه بود و من خود به او غبطه می‌خوردم که چرا من نمی‌توانم مانند او عمل کنم و او در جلسات بحث و گفت‌وگو از اشخاص مختلف و جناح‌های مختلف، با هر ایده و فکری دعوت به عمل می‌آورد تا جلسه‌ای پربار و لبریز از توشه فکری و علمی داشته باشد. 3- او یکی از اعضای فعال کانون دفاع از زندانیان در کشور بود. من در مورد عملکرد ایشان در کانون چیزها شنیده بودم، که خود را در برابر او یک مرید قلمداد می‌کردم. می‌گویند هر مسئله‌ای بسیار حاد و لاینحل، برای کانون پیش می‌آمد، او برای حل آن پیشقدم می‌شد. او خود به من می‌گفت: برای گرفتن رضایت از اولیاء دم در شهرهای دور افتاده ساعت‌ها و روزها درب خانه ولی دم بست می‌نشستم، تا بتوانم از آنها رضایت بگیرم و سرانجام هم موفق می‌شدم. من خود بارها در کارهایی که برایم حل آنها مقدور نبود از ایشان کمک و مشاوره می‌گرفتم. 4- او به تمام معنا یک انسان واقعی بود و فقط با حقوق بازنشستگی روزگار می‌گذراند. گرچه عیالوار بود و از هیچ جایی دیگر، حتی برای کارهایی که انجام می‌داد، چشم داشتی نداشت و تا حدّی که من می‌دانم و چندباری که به دیدارش در منزلش می‌رفتم، خانواده‌ای گرم و صمیمی داشت. دیگر از برخورد او با افراد و اشخاص گوناگون چیزی نمی‌توانم بگویم، چون کلام و زبانم قاصر است. از تشییع جنازه او در بهشت زهرا که من سعادت حضور در آنجا را در روز سه شنبه 14 دی ماه 1400 نداشتم و استقبال بی‌نظیر دوستان و مردم و نماز گزاردن حجت‌الاسلام احمد منتظری بر پیکر او، شخصیت والا و مردمی بودن او مشخص می‌شود. روحش شاد.