دام اعتیاد پس از خروج دختران از بهزیستی

سال گذشته دو دختر بی‌سرپرست به یک مـــرکز کاهش آسیب اعتیادی که در آن کار می‌کنم، مراجعه کرده بودند که هر دو در فاصله‌ای بسیار نزدیک بعد از ترخیص از بهزیستی، هم خودشان معتاد شده بودند و هم جذب یک گروه مواد مخدر شده بودند. این دو دختر در ابتدای ترخیص می‌خواستند مبلغ اندکی را که سازمان بهزیستی به آنها اختصاص داده است، روی هم بگذارند و بتوانند جایی را برای خود اجاره کنند، اما پولی که سازمان بهزیستی به آنها داده بود، آن قدر ناچیز بود که آنها نتوانستند یک منزل مناسب برای خود اجاره کنند و ناچار شدند در یکی از محله‌های جنوب تهران و در یکی از خانه‌های پر از آسیب، برای خودشان یک اتاق اجاره کنند و ورود به همین خانه، برابر با ورود این دختران به دنیای آسیب‌های اجتماعی بود. این دو دختر سال گذشته در یکی از خانه‌های قدیمی حیاط‌دار که اصطلاحا به آنها خانه قمر خانم گفته می‌شود، یک اتاق اجاره کرده بودند، اما صاحب آن خانه یکی از اعضای خُرده‌پای یک باند مواد مخدر بود و او از همان زمان آشنایی با این دختران، هم از آنها کلاهبرداری کرد و هم این دختران را به باندهای مواد مخدر جذب کرد و به این ترتیب هر دو دختر معتاد شدند. اینکه ماجرای این دو دختر، صرفا یک نمونه از اتفاقات تلخی است که برای نوجوانان ترخیص شده از بهزیستی رخ می‌دهد، با توجه به اینکه نوجوانان ترخیص شده از بهزیستی از ابتدا بدون سرپرست بوده‌اند، بنابراین طبیعی است که آنها با انواع آسیب‌های روحی مواجه باشند. پایین بودن مبلغی که بهزیستی به نوجوانان ترخیص شده اختصاص می‌دهد، یکی از عواملی است که آنها را در معرض گرفتار شدن به آسیب‌های اجتماعی قرار می‌دهد، چون این نوجوانان نه می‌توانند با مبلغ اندکی که از بهزیستی می‌گیرند، کاری را برای خود دست و پا کنند و نه می‌توانند مکان مناسبی را اجاره کنند و بسیار طبیعی است که در چنین شرایطی، نوجوانانی که هیچ گونه حامی مادی و معنوی ندارند، به دامان آسیب‌های اجتماعی بیفتند. بهزیستی با نحوه رها کردن و اختصاص دادن مبلغ پایین به نوجوانانی که آنها را ترخیص می‌کند، عملا آنها را به سمت انواع آسیب‌های اجتماعی سوق می‌دهد و بعد از ترخیص تقریبا هیچ نظارت و حمایت مشخصی از نوجوانان انجام نمی‌شود و در چنین شرایطی، این باندهای خلافکار هستند که نوجوانان رهاشده را به دامان خود می‌کشند. نوجوانان ترخیص شده از بهزیستی به صورت طبیعی در معرض گرفتار شدن در انواع آسیب‌های اجتماعی قرار دارند، طبیعی است که یک دختر یا پسر 18 ساله‌ای که هیچ گونه پناهگاهی ندارد و صرفا مبلغ محدودی که از بهزیستی دریافت کرده است، یک طعمه برای باندهای خلافکار محسوب می‌شود و در برخی موارد این باندها تنها پناهگاه نوجوانان رهاشده توسط بهزیستی هستند و این نوجوانان خواه ناخواه جذب این باندها می‌شوند تا آنها برایشان کار و سرپناه فراهم کنند. سازمان بهزیستی وظیفه دارد تا زمانی که این نوجوانان به شرایط مناسبی از نظر زندگی فردی و اجتماعی می‌رسند، آنها را تحت پوشش حمایت‌های معنوی از جمله مشاوره روانشناسی و مددکاری اجتماعی قرار دهد تا این نوجوانان با رها شدن در جامعه و حمایت نشدن از سوی بهزیستی، به آسیب‌های اجتماعی گرفتار نشوند.