بودجه صرفا برای حل مشکلات معیشتی نیست

نظرات نمایندگان مجلس و مسئولان در دولت و وصل کردن بودجه کشور صرفا به معیشت مردم چندان درست نیست و هیچ ارتباطی به یکدیگر ندارند. به عبارت دیگر بودجه‌ای که دولت برای یک‌سال می‌بندد باید بتواند در حوزه‌های مختلف تخصیص یافته به درستی ایفای نقش کند و کار انجام دهد اما آن کار لزوما این نیست که به واسطه بودجه معیشت مردم بهتر شود. معیشت مردم موقعی بهتر می‌شود که کار، شغل و درآمد بهتری داشته باشند و سیستم اقتصادی کشورمان این همه تورم پولی نداشته باشد و پول در جامعه پخش نکنند. در حالی که در طی این سال‌ها این اتفاق افتاده است. لذا بودجه سال 1401 نیز مثل بودجه‌های گذشته ماهیتا فرقی نکرده و حتی حداقل انتظار از بودجه این بوده که بودجه ما بتواند به مسائلی مثل آب و خاک که تهدیدی برای کشور است و بحران آن حس می‌شود، رسیدگی کند. ولی باز هم بودجه را در قسمت‌های عمرانی برای طرح‌های مختلف پخش کردند و طرح‌‌هایی که اصلاح اولویت ندارند را نیز باز هزینه می‌کنند. لذا این دید که بودجه صرفا بتواند معیشت مردم را بهتر کند، درست نیست. مگر اینکه بگوییم معیشت کارکنان دولت بهبود یابد یا حقوق‌شان در بودجه دو برابر شود ولی اینکه محرومیت‌زدایی کند یا شرایط زیست مردم را بهتر کند خیلی به بودجه ارتباط ندارد. چرا که بودجه تعریف دارد که عبارت است از هزینه‌های پرداختی دولت به‌اضافه طرح‌های عمرانی و بحث اینکه بودجه می‌خواهد عدالت را برقرار کند یا معیشت مردم را بهتر کند بحثی انحرافی است و چنین چیزی امکان ندارد. حتی اگر در نظر بگیریم که مذاکرات وین به نتیجه برسد، توافق حاصل شود و در نهایت تحریم‌های ایران نیز برداشته شود، این مساله در کوتاه مدت کار خاصی نمی‌تواند، انجام دهد. مگر اینکه بگوییم در بلند مدت با امکاناتی که ممکن است مثل سرمایه‌گذاری، فروش نفت یا ایجاد اشتغال جدید و ایجاد رونق اقتصادی ممکن است فراهم شود و کمک کند. ولی در کوتاه مدت نهایتا نفت را بیشتر می‌فروشیم و ارز بیشتری به دست می‌آوریم که تازه ارز را نیز باید فروخته و بین مردم پول پخش کنیم. لذا لغو تحریم‌ها و توافق در کوتاه مدت به آن صورت تاثیر‌گذار نخواهد بود. البته از دولت نمی‌توان انتظار زیادی داشت و متاسفانه این انتظار قبلا در بحبوجه تحریم نیز بود که امامان جمعه از تربیون نماز جمعه بارها خطاب به دولت می‌گفتند که معیشت مردم را بهتر کنید، در حالی که این کار شدنی نیست. اکنون نیز دولت هر چقدر شعار دهد نمی‌تواند به همه آنها عمل کند. لذا چفت و بست اقتصاد کشور به نحوی شده که با امکانات خیلی بیشتر نیز نمی‌شود این سیستم را تغییر اساسی داد. چرا که هزینه‌های بیشتری به مردم تحمیل می‌کند و دولت هم نمی‌تواند همه این هزینه‌ها را تامین کند.