بهارستان،گزينه پس از دانشگاه
آرمان ملی: دولتمردان و رجال سیاسی در ایران اصولا با مقوله بازنشستگی بیگانه هستند و یا در فرهنگ لغات آنها چنین واژهای هنوز تعریف نشدهاست. با پایان هر دولت و یا اتمام هر دوره از مجلس، سرنوشت وزرا و نمایندگان سابق از موضوعات مورد علاقه اهالی رسانه است. دولت سیزدهم در حالی از صدمین روز آغاز به کار خود عبور کرد که مجلس دوازدهم به آرامی به میانه عمر چهار ساله خود میرسد واز اکنون هرچند زود هنگام اما زمزمههای انتخابات 1402 و مجلس دوازدهم به گوش میرسد.
تجدید آرایش احزاب و تشکلها
احزاب به عنوان سازمانی سیاسی بر خلاف نمونههای اروپایی، در ایران نهادی استوار نیستند بنابراین در شکل محافلی سیاسی حلقهزده در محور شخصیتهای سیاسی فعالیت میکنند. در این بین اما بعد از تجربه انتخابات 1400 از هر دو جناح سیاسی شاهد صحبت بر سر تشکیل حزب فراگیر هستیم. محمدرضا باهنر، دبیرکل جامعه اسلامی مهندسین در نشست خبری که در روز8 آذر برگزار شد، اظهار داشت: «من بارها گفتهام که در نظام مردمسالاری دینی، ما ناچار به داشتن چند حزب فراگیر قدرتمند و موضعدار و متولیدار هستیم. حالا برخیها معتقدند که باید دو حزب داشته باشیم یا برخی دیگر معتقد به حضور چند حزب در کشور هستند. چون در شرایط فعلی تعداد احزاب مورد تایید وزارت کشور زیاد است، ناچارا در زمان انتخابات این احزاب باید با یکدیگر ائتلاف کنند که خروجی این رویه منجر به این میشود که آن اهداف مدنظر جریانهای سیاسی محقق نمیشود. در شرایط فعلی شورای ائتلاف و شورای وحدت باید تلاش خود را بکنند که یک پارچه شوند. همچنین در جبهه مقابل نیز اصلاح طلبانی که با اصل نظام مشکل ندارند توصیه ما به آنها این است که به سمت تشکیل یک حزب فراگیر بروند.» باهنر همین موضع را در
گفتوگوئی که 13 آذر داشت، تکرار کرد. در جناح مقابل هم سیدمحمود میرلوحی به «آرمان ملی» میگوید: «یکی از گزینههایی که مطرح میشود این است که احزاب موجود در جریان اصلاحات با همدیگر ویژگی یک حزب را دارند و اغلب صنفی هستند؛ جوانان، زنان،پزشکان و... همه اینها نشان میدهد که صنف هستند ولی حزب به مفهوم این که همه مناطق، اقشار و... را پوشش بدهد در ایران نداریم هرچند تعداد محدودی هستند که فراتر از یک صنف هستند اما آنها هم فراگیری و جامعیت را ندارند. باید به سمت حزب فراگیر حرکت بکنیم.» تشکیل حزب فراگیر در صورت تحقق میتواند بستری باشد تا هم فرایند چرخش نخبگان سیاسی در کشور در قالب احزاب شکل بگیرد و هم محملی برای انتقال تجربیات از رجال قدیمی و سابقهدار به جوانترها و تربیت سیاسی نسل جوان باشد.
رویای پاستور و تمنای بهارستان
عموم رجال سیاسی در ایران یا در کسوت نمایندگی مجلس و نشسته بر صندلیهای سبز بهارستان هستند یا مشغول به تصدی وزارت و البته بسته به جایگاه حقوقی و وزن سیاسی عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام، گاهی هم هنگامی که از صندلی قدرت دور هستند به عنوان مشاور دعوت به کار میشوند. دولت دوازدهم در حالی به کار خود پایان داد که دو ویژگی داشت؛ این دولت بخشی از نیروهای اصلاحطلب را در ترکیب خود داشت و هم این که سن وزراء نسبت به دولتهای قبلی بالاتر بود. حسن روحانی، رئیسجمهور دوازدهم در گفتوگوی تلویزیونی با مردم در ساعات پایانی ریاستجمهوری خود، درباره فعالیت خود پس از دوران ریاستجمهوری گفت: «من از مبارزات سال ۴۱ بهعنوان یک سرباز کنار انقلاب بودهام و تا به امروز، کار اصلی من فرهنگی بوده در حالیکه از نظر کاری جنبه امنیتی میچربد. خودم دنبال کار علمی بوده و هستم. از فردا کار علمی و فرهنگی خواهم کرد و از فردا سمت خاصی نخواهم داشت.» نکته قابل توجه عدم عضویت حسن روحانی در مجمع تشخیص مصلحت نظام است. از روسایجمهور پیشین فقط در حال حاضر محمود احمدینژاد عضو مجمع است. محمد جواد ظریف، وزیر امورخارجه نیز از سردر باغ ملی و ساختمان وزارت
خارجه به دانشکده مطالعات جهان دانشگاه تهران نقل مکان کردهاست هرچند مشخص نیست با توجه به قانون منع به کارگیری بازنشستگان با چهعنوانی در دانشکده مطالعات جهان حضور دارد. بیژن نامدارزنگنه که مسنترین عضو کابینه بود، بعد از پایان کار دولت با مطرح شدن دوباره پرونده کرسنت و حواشی مربوط به آن در صداوسیما به خبرسازترین عضو کابینه 12 تا به امروز تبدیل شده است. محمد اسلامی، وزیرراه و شهرسازی دولت دوازدهم تنها وزیری است که در دولت13 بهکار گرفته شده و بهعنوان رئیس سازمان انرژی اتمی حضور دارد. سایر اعضای دولت این روزها از عرصه رسانهها غایب هستند، البته چند سالیاست دولتمردان را رسم بر این است هنگام اتمام مسئولیت میگویند به دانشگاه برمیگردم! معصومه ابتکار که دلواپسان تلاش زیادی برای به حاشیه بردن او کردند اما با فراغ بال و اطمینان از درستی عملکردش در بنیاد زینب مشغول رسیدگی و انجام امورخیریه است. اکنون باید دید رجال سیاسی کدام راه را بر می گزینند؛ تحزب، تشکیل حزب فراگیر و انتقال تجربه به نسل جوان یا آماده شدن برای انتخابات 1402 مجلس، راهی که وزرای سابق مانند پزشکیان، نیکزاد و... طی کردهاند و از پاستور به
بهارستان نقلمکان کردهاند.
ارسال نظر