امید را زنده نگه داریم

اگر مقام قهرمانی بی‌ارزش شود، تحصیلات دانشگاهی منجر به فراگیری دانش،کسب احترام اجتماعی ودستیابی به شغل مناسب نگردد، خوشبختی با ازدواج وتشکیل خانواده قرین نباشد، فرزندآوری با نگرانی واضطراب تامین مخارج همراه شود،افرادی با پارتی‌بازی وداشتن روابط خانوادگی به شغل ومقام برسند،همه اهداف والاو ارزشمند از محتوی خالی می‌شود وبلااثرمی‌گردد. در نتیجه تلاش وکوشش برای رسیدن به آینده وسازندگی کشور متوقف خواهد شد.آن انرژی مثبت وانگیزه‌ای که باعث می‌شود ورزشکاران زمان بسیاری را با تلاش فراوان وتحمل سختی‌ها سپری کنند، امید به رسیدن به مقام قهرمانی است. آنچه دانش‌آموزان در انتظار کنکور را وادار به پذیرش کم‌خوابی وگذشتن ازتفریحات موردعلاقه‌شان می‌کند، امید ورود به دانشگاه، کسب دانش، شغل مناسب ورسیدن به آینده‌ای مطمئن است.همچنین همه آرزوهای جوانانبرای ازدواج وتشکیل خانواده امید به رسیدن به خوشبختی است.اما وقتی موانع بزرگی در مسیر تشکیل خانواده وجود دارد وکمتر جوانی توان تامین هزینه‌های خانواده را دارد، چگونه انتظار داریم آمار ازدواج آنقدر نزولی نباشد ورشد جمعیت به حداقل خودش نرسد.می‌دانیم که نیروی محرکه اصلی تلاش وکوشش هر فرد وبه تبع آن توسعه جامعه امید به آینده است.امید افراد برای رسیدن به افقی که ترسیم کرده‌اند وانتظارش را می‌کشند وقله‌ای که می‌خواهند فتحش کنند، انرژی مثبت حرکت به جلو است که جانشینی ندارد وآن امید به آینده است. بیداری صبحگاهان، چشم باز کردن از خواب دوشین برای رسیدن به محل کسب وکار، وقت گذاشتن و جلو رفتن وخسته نشدن صرفا به دلیل امید برای رسیدن به مقصد است.بیاییم امید را زنده نگهداریم، به‌جای آنکه جوانان را پند واندرز دهیم واز محسنات ازدواج سخن بگوییم وبا پرداخت وام ازدواج آنان را به ازدواج وتشکیل خانواده تشویق کنیم باید افق روشن همراه با رفاه از جامعه آینده را جلوی چشم آنان قرار دهیم که واقعی ودست‌یافتنی باشد، نیاز به اقدام دیگری نیست. از منظری دیگر تا زمانی که افرادی با خریدن پایان‌نامه که جلوی دانشگاه برای فروشش تبلیغ می‌کنند وکسی جلوگیری نمی‌کند به مدرک تحصیلی دست پیدا می‌کنند، مدرک دانشگاهی نیز ارزشی نخواهد داشت والبته منجر به کسب دانش هم نمی‌شود.همچنین تا زمانی که افرادی که باتقلب ورابطه‌بازی وسوءاستفاده از منابع وامکانات کشور به جایی رسیده‌اند را زرنگ خطاب می‌کنیم که باعث می‌شود افراد دیگری هم آنان را الگوی خودشان قرار دهند وبرای رسیدن به موفقیت مسیرهای ناصحیح را طی کنند، اوضاع بدتر وبدتر خواهد شد.آری وقتی خبرگزاری‌ها اعلام می‌کنند فلان مسئول خویشاوند خود را که فاقد شرایط لازم بوده است به شغل و مقامی گماشته است دیگر چه انتظاری برای تلاش وکوشش مردم عادی داریم. کشور اصلاح نخواهد شد وچراغ امید روشن نمی‌شود تا این قبیل سوءاستفاده از قدرت مضمون شناخته نشود ومورد سوال قرار نگیرد. امید به آینده زمانی درخشان و تابناک خواهد بود که حق به حق‌داربرسد،هرنوع سوءاستفاده از قدرت مضمون شناخته شود وافراد پاک‌دست، مستعد، تحصیلکرده وتلاشگر به موفقیت دست پیدا کنند وبا مسببان ناامیدی و کژرفتاری برخورد قانونی همراه با شفافیت کافی بشود. آنگاه می‌توان گفت امید زنده است وباید به استقبال آن رفت.