صادرات ِگاز، پيشكش؛ تامين داخلي چه شد؟
آرمان‌ملی- محمدسیاح: سرمایه‌گذاری رکن اصلی توسعه در هر اقتصادی در جهان محسوب می‌شود و ایران هم از این قاعده مستثنا نیست و برای توسعه در بخش‌های مختلفی خود نیازمند جذب سرمایه است. سرمایه‌گذاری از طریق سرمایه‌گذاری بخش‌خصوصی در داخل کشورها یا با جذب سرمایه‌گذاری از سایر کشورها و کمپانی‌های بزرگ جهان صورت می‌گیرد، اما سال‌هاست که ایران تحریم و مراودات مالی آن با جهان محدود شده و در کنار آن اقتصاد به‌هم‌ریخته و بیمار، ریسک سرمایه‌گذاری در ایران را به‌شدت افزایش داده است که این نه‌تنها باعث شده که سرمایه‌گذاران داخلی سرمایه خود را از این کشور خارج و به‌جای دیگری ببرند، بلکه باعث شده تا سرمایه‌گذاران خارجی هم روی از اقتصاد ایران برگردانند. آمارها نشان می‌دهد که سال‌هاست سرمایه‌گذاری در ایران با افت شدید مواجه شده و در این شرایط صنعت گاز ایران که یکی از صنایع مهم کشور به‌شمار می‌رود و برای توسعه نیازمند سرمایه‌گذاری است، نه سرمایه‌گذار داخلی دارد و هنه خارجی! به عبارت دیگر نه بخش‌خصوصی، نه دولت و نه حاکمیت قادر به سرمایه‌گذاری در این صنعت نیست و در این راه نیازمند سرمایه جذب سرمایه‌های خارجی هستند سرمایه‌ای که
در شرایط حاضر امکان ورود آن به ایران وجود ندارد و همین موضوع باعث عقب‌ماندگی صنعت گاز ایران و افت استخراج و تولید گاز شده است. این وضعیت موجب شده تا قطعی گاز در زمستان در کل کشور یک خطر بالقوه به‌شمار بروند که همانند قطع برق و آب در تابستان می‌تواند در زمستان خسارات سنگینی را به بخش‌های مختلف اقتصادی و خانگی و اقتصاد مردم وارد کند. خسارت‌هایی که به‌دلیل سوءتدبیر و سوءمدیریت، اقدامات تنش زا در جهان، از دست‌دادن شرکای تجاری، کاهش روابط خارجی و عدم تمایل ایران به پیوستن به FATF و همچنین ادامه مذاکرات هسته‌ای با غرب و نداشتن برنامه‌ای برای مدیریت در داخل افزایش پیدا کرده است. حسن مرادی، کارشناس انرژی در پاسخ به اینکه گفته شده صنایع گاز ایران برای توسعه نیاز به سرمایه‌گذاری دارد با این حال می‌دانیم که جذب سرمایه‌گذاری چه داخلی و چه خارجی در شرایط حاضر امکان‌پذیر نیست، در این شرایط چه اتفاقی می‌تواند در این حوزه رخ بدهد؛ توضیح داد: فرمول استانداردی که بسیاری از کشورهای جهان به آن رسیده است سرمایه‌گذاری خارجی است، پروژه‌ها و طرح‌های بسیار بزرگی مانند پروژه فازهای پارس‌جنوبی وجود دارد که تعداد زیادی از آنها
فعال شده‌اند ولی بازهم نیاز به سرمایه‌گذاری دارند. اگر جذب سرمایه‌گذاری خارجی به‌دلیل تحریم‌ها امکان‌پذیر نیست باید از سرمایه‌های داخلی استفاده شود. او ادامه داد: باید از سرمایه‌های داخلی اعم از سرمایه ایرانی‌های خارج و داخل کشور استفاده شود که در آن صورت باید تضامین کافی به سرمایه‌گذاران توسط دولت مرکزی داده شود تا آنها ریسک کرده و سرمایه‌های خودشان را در پروژه‌های سودده و تولیدی و اقتصادی سرمایه‌گذاری کند. مرادی تاکید کرد: اما تا زمانیکه تحریم‌ها رفع نشده و شرکت‌های و پیمانکاران داخلی و خود دولت نمی‌توانند بازگشت سرمایه را تضمین کنند؛ سرمایه‌گذاری با اما و اگرهایی روبه‌رو است و ما از نظر حجم سرمایه‌گذاری دچار نقص هستیم. امیدوارم شرایطی به‌وجود بیاید که این حجم بالا برود تا بتوانیم به نقطه استانداردی در سرمایه‌گذاری در بخش گاز برسیم.
دولت تدبیر کند!
این کارشناس انرژی در پاسخ به این پرسش که با توجه به ناتوانی دولت برای تضمین سرمایه‌گذاری، رسیدن به این استاندارد چطور امکان دارد، افزود: اگر دولت به‌دنبال پیشرفت کشور یا بازکردن گره‌ها است یا اگر قرار است تنگناها و مشکلات تولید را از میان بردارد باید تدبیر و برنامه‌ریزی داشته باشد. او ادامه داد: کمبود سرمایه، نقص در جذب سرمایه‌گذاری داخلی و خارجی در گسترش طرح‌های گازی و تولید از جمله همین معضلات هستند، بنابراین تنها راهی که در مقابل دولت قرار دارد این است که زمینه سرمایه‌گذاری را فراهم کند، چراکه در غیاب آن همچنان با مشکلات دست‌و‌پنجه نرم خواهیم کرد. مرادی در واکنش به اینکه گفته شده اگر وضعیت به همین شکل پیش برود ایران تا 4 سال آینده واردکننده گاز خواهد شد، تصریح کرد: سخت است از الان برای 4 سال آینده پیش‌بینی کینم، اما وقتی دولت قول می‌دهد که ۴ میلیون مسکن در ۴ سال آینده بسازد، اگر به‌طور میانگین خانواده‌ای چهارنفره در هر واحد از این چهارمیلیون مسکن ساکن شوند با شهرهای جدیدی در کشور با ۱۶ میلیون نفر جمعیت نفر یعنی شهری با حجم تهران مواجه خواهیم بود که نیاز به گاز دارند. او ادامه داد: مصرف گاز ما که ثابت
نخواهد ماند و با طرح‌های توسعه‌ای که وجود دارد روزبه‌روز این مصرف بیشتر خواهد شد. تنها راه این است که شبکه گسترش پیدا کند تا بتواند از عهده تقاضاهای جدید برآید وگرنه با وضع موجود بعید نیست که ما در ۴ سال آینده دچار تنگناهای جدی در برآوردن مصرف داخلی هم بشویم.
قصوری که به گردن مردم می‌افتد
مرادی در پاسخ به این سوال که چرا با وجود عدم اجرای قوانین بهینه‌سازی مصرف انرژی در ساختمان و سایل مصرف‌کننده انرژی؛ مردم همیشه مقصر جلوه داده می‌شوند؛ توضیح داد: مقررات مبحث 19 مقررات ملی ساختمان؛ شرکت‌ها و سازندگان مسکن را موظف می‌کند که حتما از شیشه‌های دوجداره استفاده کنند و در دیوارها هم عایق به‌کار برود؛ متاسفانه این مقررات اجرا نمی‌شود و عایق‌بندی مناسبی در ساختمان‌ها وجود ندارد. او ادامه داد: مهمترین آیتم غیراستاندارد هم بخاری‌های زمستانی هستند؛ حدود ۲۵ میلیون بخاری غیراستاندارد داریم که حجم بالایی از سوخت کشور را از طریق انتقال گرما از دودکش به بیرون از ساختمان به هدر می‌دهند؛ بارها گفته شده که اینها غیراستاندارد هستند، اما حداقل در دولت‌های گذشته فکری برای آنها نشد و دولت جدید هم هنوز برنامه و پیشنهادی برای اصلاح ۲۵ میلیون بخاری ندارد. بنابراین ما ۲۵ میلیون مصرف‌کننده پرمصرف داریم که همین بخاری‌های گازی هستند که در کمتر جای دنیا سابقه استفاده دارند.
ارسال نظر