فاجعه قندوز افغانستان، حاصل جهل و تکفیر

فاجعه دلخراش کشتار بی‌رحمانه عده‌ای بی‌گناه در شهر قندوز افغانستان برای تمام اعضای تمدن بشری اسفناک و مایه شرمساری است ولی برای جامعه دینداران دردآورتر و تاسف‌بارتر است: ۱- از آن جهت که این‌گونه فجایع تحت پوشش دین و به نام تقرب‌الی‌ا... انجام می‌گیرد آن‌هم به نام دینی که مومنان آن به خدایی باور دارند که عین اسلام و رسالت ‌پیامبرش(ص) گسترش رحمت، مهربانی و صلح است. ۲- در اینکه پشت‌پرده و مسبب اصلی این اقدامات جنایتکارانه دست‌های ناپاک قدرت‌های سیاسی و تشنگان قدرت وجود دارد تردیدی نیست و از ارباب قدرت فزون‌طلب جز حفظ منافع خود انتظار دیگری نیست. ولی مصیبت آنجاست که مباشران مستقیم فریب خورده و قربانیان بدبخت سیه روزگار با انفجار خویشتن موجب به خاک و خون کشیدن دیگران می‌شوند و به انگیزه رسیدن به بهشت برین زندگی مردم بی‌گناه را به جهنم سوزان مبدل می‌سازند. انگیزه‌ای که با تزریق جهل و شست‌وشوی مغزی توسط تشنگان قدرت فراهم گردیده است! ۳- آنچه در تزریق جهل و تسریع این فجایع نقش مستقیم دارد، عنصر خطرناکی است به‌ نام «تکفیر»! تکفیر یعنی خود را واصل به حقیقت دانستن و دیگران غیر موافق خود را باطل و فاقد هرگونه حق حتی حق حیات دانستن و علاوه آنکه خود را مکلف به سلب حیات از آنان کردن! ۳- اینجانب ضمن آنکه خود را سوگوار این فاجعه انسانی می‌دانم و با تمام‌ عزیزان افغان هم‌فغانم با طلب رضوان واسعه الهی برای همه به خون خفتگان مظلوم، از بزرگان جوامع دینی عاجزانه می‌خواهم که به جای معلول علت را نشانه بگیرند و برای جلوگیری از تکرار این فجایع اسفبار تکفیر را محکوم و تحمل و بردباری دینی و احترام به اندیشه دیگران را توصیه فرمایند. ندای ازلی و ابدی «و ما ارسلناک الا رحمه للعالمین (انبیاء/۱۰۷)» و وحدت خانواده بشری یعنی مفاد «یاایها الناس انا خلقناکم من ذکر و انثی(حجرات/۱۳)» را تعلیم و آموزش دهند تا رسالت ادیان به جایگاه اصلی خود بازگردد.