ماجرای تکراری انتصاب‌های غیرتخصصی!

هر کاری می‌کنیم که به عزل و نصب‌های غیرتخصصی و سلیقه‌ای عادت کنیم نمی‌شود! مثل همین چند روزه که جامعه فرش کشور از انتصابی عجیب در موزه فرش ایران متعجب شده‌اند و معلوم است که هنوز به این ماجرا عادت نکرده‌اند! اما ماجرا چیست؟ اگر گذارتان به ضلع شمالی پارک لاله تهران افتاده باشد، در همسایگی موزه هنرهای معاصر، ساختمانی با معماری خاص و یگانه به‌نام «موزه فرش ایران» را دیده‌اید که گنجینه‌ای ارزشمند از فرش‌های نفیس ایرانی را در خود جای داده است. این بنای ارجمند که تداعی‌کننده یک دار قالی است حاصل ذوق و هنرنمایی چند تن از معماران نامدار این سرزمین است که در 22 بهمن 1356 افتتاح شد و حالا نزدیک به 44 سال از عمر فعالیتش به‌عنوان موزه دستبافته‌های ایرانی می‌گذرد. روزگاری که تأسیس این موزه ایده‌پردازی و اجرا شد هنوز خبری از موزه فرش باکو و دیگر موزه‌های فرش در برخی کشورهای عربی اطراف ما نبود و این موزه نخستین، بزرگترین و خاص‌ترین موزه در نوع خود به شمار می‌آمد. از طرح اولیه معماری موزه که پیشنهاد جوزف زوکر اتریشی بود تا بازطراحی و تکمیل آن توسط عبدالعزیز فرمانفرمائیان و صالح حاج‌آقامیری تا گردآوری فرش‌های نفیس و موزه‌ای از سراسر ایران با هدایت وزیر فرهنگ و هنر آن دوران و در نهایت حضور شاه و ملکه در آئین گشایش موزه، مسیری طولانی طی شد تا سرانجام فرش ایرانی صاحب ویترین و مجال مناسبی برای عرضه و نمایش پیشینه و ارزش‌های خود شد. در این سال‌ها فعالان فرش ایران همواره از کم لطفی‌ها و بی‌مهری‌های متولی میراث فرهنگی به این موزه ناراضی بوده‌اند و کمترین انتظارشان آن بوده که «موزه فرش ایران» از زیرمجموعه سازمان میراث فرهنگی استان تهران خارج شود و به‌عنوان موزه‌ای «ملی» دیده شود. خواسته‌ای که در همه این سال‌ها مورد کم‌توجهی قرار گرفته و در نتیجه به‌عنوان موزه‌ای استانی از اعتبارات و امکانات کمتری برخوردار شده است. تغییر دولت‌ها و حتی تغییر ساختارهای متولی میراث فرهنگی از جمله تبدیل شدن آن از سازمان به وزارت نیز نتوانست به پویایی و اعتلای این موزه یاری برساند و موزه‌های رقیب در دیگر کشورها به سرعت در حال پیشی گرفتن در نامداری و جذب مخاطب هستند. حالا خبر رسیده که دستیار عزت ا.. ضرغامی در حوزه کسب و کارهای مجازی به ریاست این موزه انتخاب شده است! کسی که در کارنامه‌اش نه آشنایی، تجربه و شناختی از حوزه «فرش» به چشم می‌خورد و نه گاهی و تجربه‌ای مرتبط با «موزه‌داری»! جامعه فرش از این انتصاب غیرتخصصی در حیرت و شگفتی به سر می‌برند اما احتمالا تقصیر خودشان است که هنوز عادت نکرده‌اند.