نکاتی درباره سرطان پروستات

غده پروستات در حالت طبیعـی به اندازه گردو است و در جلوی مثانه و در ابتدای راه مجاری ادرار مــردان قرار گرفته است که در صورت اختلال در عمــلکرد در حالت‌های خوش‌خیم و بدخیم علائم ادراری را به‌همراه خواهد داشت. علامت‌های بزرگی خوش‌خیم پروستات معمولا از 45 سالگی آغاز می‌شود و با بالارفتن سن میزان آن بیشتر می‌شود. سرطان پروستات هم تقریبا از همین سن آغاز می‌شود. در حالت خوش‌خیم که پروستات بزرگ می‌شود و در حالت بدخیمی و سرطان، فرد با علائمی همچون کاهش زور و پرش ادرار و قطع و وصل آن، گیرکردن ادرار در ابتدای فرآیند خروج، عدم توانایی کنترل ادرار، افزایش تعداد مراجعه به دستشویی، بیدارشدن از خواب برای رفتن به دستشویی و گاهی خون در ادرار روبه‌رو خواهد بود. گاهی اوقات هم بیمار هیچ علامتی ندارد و بیماری پروستات آنها در هنگام انجام آزمایش‌های دیگر مشخص می‌شود. آقایانی که بالای 50 سال هستند باید به پزشک اورولوژیست مراجعه کنند که با انجام آزمایش PSA اگر مشکلی باشد کنترل می‌شود اما در خانواده‌هایی که مستعد سرطان پروستات هستند مردان باید از 40 سالگی برای آزمایش و تشخیص مراجعه کنند. سیگار و موادمخدر، غذاهایی با پروتئین بالا مثل گوشت‌قرمز و چاقی و شکم‌بزرگ از این موارد هستند اما التهاب پروستات که اصطلاحا پروستاتیک نام دارد در ایجاد بدخیمی بسیار موثر است. بزرگی خوش‌خیم پروستات به سرطان منجر نمی‌شود چون سرطان، کناره‌های پروستات را درگیر می‌کند ولی نوع خوش‌خیم آن وسط پروستات را درگیر می‌کند. آقایانی که علامت ادراری دارند حتما باید به پزشک متخصص مراجعه کنند چون ممکن است این افراد با بزرگی پروستات و یا پروستاتیک و یا بدخیمی پروستات درگیر شده باشند. پزشک با گرفتن شرح حال، معاینه و سونوگرافی کلیه‌ها و مثانه و آزمایش PSA اگر به نتیجه سرطان برسد،MRI لگن و پروستات می‌دهد و برای مطمئن‌شدن نمونه‌برداری می‌کند. اگر سرطان تایید شود بسته به مرحله آن درمان‌های مختلفی حتی بدون جراحی دارد. نکته مهم درمان به‌موقع است. سرطان پروستات یکی از سرطان‌های نجیب و قابل‌درمان است و سیر رشد آن بسیار کند است و اینکه در کالبدشکافی‌هایی که در کشورهای غربی انجام شده ۴۰ درصد افراد بالای ۸۰ تا ۹۰ سال در هنگام مرگ، سرطان پروستات داشته‌اند؛ در عین حال که هیچ علامتی نداشته و به‌صورت طبیعی زندگی کرده‌اند.