سقوط آزاد به زیر خط فقر، با درمان کرونا

در قریب به دو سال گذشته، بیماری کرونا سبد هزینه‌های درمانی مردم را تحت‌تاثیر قرار داده است، اکنون فقط درمان معمول کرونا و داروها و پروتکل درمانی تعیین شده از سوی وزارت بهداشت، تحت پوشش بیمه قرار دارد، اما در ماه‌های اخیر به‌ویژه در شرایط پیک بیماری، بعضا شاهد آن بودیم که بخشی از مردم یا به دلیل اشباع مراکز دولتی، یا به امید دریافت درمان مناسب‌تر، به بخش خصوصی مراجعه کردند و در این مراکز هزینه‌های بالایی را برای درمان خود متحمل شدند. بخش دیگری از مردم هم به دلیل تاخیر در مراجعه به مراکز درمانی، ناچار شدند که حتی در صورت مراجعه به بیمارستان‌های دولتی، هزینه‌های بیشتری را به دلیل وخامت بیماری و طولانی شدن سیر بیماری، برای درمان بپردازند؛ چراکه اساسا بیماری کرونا به گونه‌ای است که هر قدر بیماری یک فرد تشدید شود، نیازمند مراقبت‌های پیچیده‌تر و طولانی‌تر و هزینه‌های درمانی بیشتر می‌شود. ما در ماه‌های اول شیوع کرونا هنوز نتوانسته بودیم پروتکل ثابتی را برای درمان این بیماری تعیین کنیم. در این مدت نیز داروهایی که بعضی پزشکان برای درمان کرونا تجویز می کردند، نه در الگوی تجویز وزارت بهداشت جایی داشت و نه بیمه‌ها آنها را تحت پوشش قرار می‌دادند. همچنین این داروها در ماه‌های اولیه شیوع کرونا، به دلیل اطاله وقت در کارآزمایی و عدم تامین کافی، کمیاب بودند و مردم ناچارا آنها را با قیمت گزاف از بازار آزاد تهیه می‌کردند. در شرایط کنونی هر دارو یا خدمتی که در پروتکل درمانی وزارت بهداشت وجود دارد، در تعهدات مربوط به بیمه‌های پایه نیز قرار دارد؛ ولی با توجه به طولانی شدن روند تعیین پروتکل ثابت برای درمان کرونا که ریشه آن هم عمدتا به ناشناخته بودن این بیماری بازمیگ‌شت، طبیعتا بخشی از داروها یا خدمات درمانی که در ماه‌های اولیه برای درمان کرونا استفاده می شد، تحت پوشش بیمه های پایه قرار نداشت و این مساله به بالا رفتن هزینه‌های درمان کرونا دامن زد. متاسفانه تا همین اواخر قیمت تست PCR هم نسبتا بالا بود و بیشتر بیمه‌های پایه، تست کرونا را تحت پوشش نداشتند. ظرفیتی که نظام سلامت کشور در پیک پنجم برای پذیرش بیماران در بیمارستان‌های دولتی ایجاد کرد، بیش از ظرفیتی بود که توانسته بود در پیک چهارم کرونا ایجاد کند. البته نمی‌توان گفت همه تخت‌های بیمارستانی در پیک پنجم کرونا استاندارد بود، اما نظام سلامت از تمام فضاها و امکانات استفاده کرد تا افراد کمتری ناچار شوند به بخش خصوصی مراجعه کنند. نظام بهداشتی کشور با افزایش محسوس ظرفیت مراکز درمانی تا حد امکان تلاش کرد که حتی در پیک پنجم کرونا نیز کسی در بیمارستان دولتی بدون پاسخ نماند . در این شرایط نیز برخی بیماران ناچار بودند که مدتی را تا زمان فراهم شدن تخت در بخش‌های بستری، در اورژانس منتظر بمانند. در این میان برخی خانواده‌ها چون تحمل انتظار بیش از حد برای خالی شدن تخت بستری را نداشتند، به‌رغم عدم تمکن مالی، ناچار می‌شدند بیمار خود را به بیمارستان‌های خصوصی انتقال دهند. قابل انکار نیست که این مساله هم منجر به سقوط عده‌ای از خانواده‌ها به زیر خط فقر شد. صرف‌نظر از هزینه‌های مربوط به بستری یا تهیه داروهای کرونایی، موارد دیگری نیز در فرآیند درمان کرونا وجود دارد که باعث گران شدن هزینه‌های مربوط به این بیماری می‌شود؛ از جمله این هزینه‌ها می‌توان به مبلغ قابل توجه هزینه برای تزریق رمدسیویر در مراکز درمانی اشاره کرد؛ مبلغی که در بیمارستان‌های دولتی هم اخذ می‌شد و در بیمارستان‌های خصوصی تا حدود یک میلیون تومان نیز می‌رسید، اما اخیرا بیمه‌های پایه از جمله بیمه تامین اجتماعی و بیمه سلامت آن را تحت پوشش داده‌اند.