| کد مطلب: ۱۰۲۳۰۱۱
لینک کوتاه کپی شد

خواسته‌های حداکثری، فرصت‌های موجود را از بین می‌برد

آرمان ملی-علیرضا پورحسین: مجمــع سالانـــه سازمان‌ملل بــه نـظر می‌رسد فرصت مناسبی برای هم‌اندیشی درخصوص برجام و سایر مسائل حوزه سیاست خارجی ایران باشد. در این میان وزیر امورخارجه فرانسه روز دوشنبه برگزاری نشستی میان وزیران ١+٤ در نیویورک را محتمل دانست و تاکید کرد که مذاکرات برجامی باید از سر گرفته شود اما مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا برگزاری نشستی با حضور روسیه، چین، انگلیس، فرانسه و آلمان در حاشــــیه نشست سالانه مجمع عمومی سازمان‌ملل در نیویورک برای گفت‌وگو درباره احیای برجام را غیر محتمل دانست. مشخصا در حال حاضر آنچه اهمیت دارد، اراده و تمایل تمام کشورهای طرف برجام برای ازسرگیری مذاکرات وین است. مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا همچنین از دیدار روز سه‌شنبه خود با حسین امیرعبداللهیان وزیر امورخارجه کشورمان در نیویورک خبر داد و گفت که او را برای از سرگیری هرچه سریعتر مذاکرات وین ترغیب خواهد کرد. اتفاقی که با وجود درخواست‌های مکرر سایر کشورها تا به امروز رقم نخورده و نگرانی‌هایی را درخصوص آینده مذاکرات وین به وجود آورده است. در راستای بررسی این مسائل آرمان ملی گفت‌و‌گویی با مرتضی مکی، تحلیلگر ارشد مسائل بین الملل داشته است که در ادامه می خوانید.
مجمع عمومی سازمان ملل می‌تواند مسیری برای احیای مذاکرات وین باشد؟
امروز مهم‌ترین موضوع سیاست خارجی ایران، برجام است و در همین راستا باید از فرصت پیش آمده در مجمع عمومی سازمان ملل استفاده کرد و از اجتماع دیپلمات‌ها به نفع خود استفاده کنیم و مواضع ایران را برای آن‌ها شفاف کنیم و آن قسمت از اختلافات که نتیجه سوءتفاهم‌های سیاسی است را حل و فصل کنیم و در ادامه نیز زمینه را برای ازسرگیری مذاکرات در وین در راستای احیای برجام فراهم سازیم. تغییر دولت در ایران این امر را ضروری‌تر می‌کند و به نظر می‌رسد که دولت سیزدهم با اندکی تغییر در رویکردها قصد داشته باشد تا پا به مذاکرات گذارد و در همین راستا باید مواضع خود را از همین امروز تبیین کند و برای طرف‌های مقابل مشخص کند که چه سیاست‌هایی را در پیش خواهد گرفت و مشخصا رایزنی و مذاکرات دوجانبه نیز می‌تواند سیاست خارجی ایران را از بن بست خارج کند.
در روزهای گذشته و در چنـــدین مرتبه شاهد بوده‌ایـم که تمامی طرف‌های برجام از ایران می‌خواهند تا هر چه سریع‌تر به مذاکرات برگردد اما ایران نسبت به این خواسته‌ها موضع مشخصی نگرفته است و به همین علت تهدیدهایی علیه ایران صورت گرفته است، این تهدیدها چه حاصلی خواهد داشت؟
باید توجه داشت در برهه‌ای از زمان قرار گرفته‌ایم که نمی‌توان مرتکب ریسک شد. واقعیت این است که اگر این مذاکرات شکست خورد، شرایط کشور بسیار پیچیده خواهد شد و بازگشت پرونده هسته‌ای ایران به شورای امنیت سازمان ملل و رفتن ایران به ذیل بند هفتم منشور سازمان ملل، موجب بازگشت تحریم‌‌های شش‌گانه سازمان‌ملل علیه ایران خواهد شد که وضعیت را سخت‌تر می‌کند. به‌خصوص آنکه آمریکایی‌‌ها از همین چند هفته قبل سیگنال‌های منفی می‌‌فرستند که اگر مذاکرات احیای برجام نتواند به نتیجه برسد، عملاً ایران به چین هم نمی‌‌تواند نفت بفروشد. واقعیت این است همین نفتی که به چین می‌‌فروشیم در نتیجه نادیده گرفتن آمریکایی‌ها از خرید نفت شرکت‌های چینی از ایران است اما اگر مذاکرات به نتیجه نرسد، کشورهای نزدیک همچون چین در این زمینه گشایشی برای ایران ایجاد نخواهند کرد که ایران بتواند به بازارهای جهانی راهی پیدا کند. بنابراین یک راه بیشتر برای احیای برجام وجود ندارد و آن‌هم دیپلماسی و ادامه مذاکرات است. همان ‌طور که برجام نتیجه تصمیم مجموعه حاکمیت بوده، انتظار از دولت رئیسی و تیم سیاست خارجی امنیتی ایشان احیای مذاکرات برجام است. اگر می‌‌خواهند منافع ملی و امنیت ملی کشور را مدنظر قرار داده و شرایط اقتصادی، سیاسی و اجتماعی را از این وضعیت متزلزل نجات دهند، راهی جز ادامه مذاکرات و دیپلماسی وجود ندارد. در این راستا این نکته را باید مدنظر قرار دهیم که تحریم‌‌هایی که الان متوجه ایران است از سوی آمریکاست نه سازمان ملل و قطعاً اگر ما بخواهیم در چارچوب لغو تحریم‌ها با سازمان ملل هم مواجه باشیم، شرایط بسیار سخت‌‌تر خواهد شد و آمریکایی‌ها برای اجماع جهانی علیه ایران بیشتر تلاش خواهند کرد. همان اجماعی که در حکومت هشت ساله اوباما علیه ایران ایجاد شد و 6 قطعنامه علیه ایران به تصویب رسید. باید توجه داشت که قطعا احیای مذاکرات برجام آسان‌تر خواهد بود تا اینکه بخواهیم از نقطه صفر مذاکراتی را برای لغو تحریم‌ها آغاز کنیم.
علت تعلل ایران در روزهای اخیر در راستای آغاز مذاکرات احیای برجام چه بوده است؟
تا به امروز ایران و دیگر طرف های برجام، ابتکار عمل جدیدی برای تحقق برجام ارائه نداده‌اند و شاید یکی از علت‌های اینکه ایران نیز وارد مذاکره نشده، همین امر است. اتفاق خوب این است که همه طرف‌ها به این نتیجه رسیده‌اند که باید با اتکا به دیپلماسی اختلافات را حل کرد و به این نتیجه نیز رسیده‌اند که باید برجام احیا شود. مشخصا در راستای اینکه یک ابتکار عمل جدید مطرح و در دستور کار قرار گیرد، باید طرفین از برخی خواسته‌های خود دست بردارند. از سوی دیگر برداشت دولت سیزدهم از برجام و کارآیی آن متفاوت از آن چیزی است که دولت قبل مدنظر داشت. دولت سیزدهم نمی‌خواهد با دستور کار دولت قبلی مذاکرات را پیش ببرد و این نیز یکی از علت‌های تاخیر در آغاز مذاکرات است. دولت سیزدهم باید توجه داشته باشد که اگر سطح خواسته‌ها را بالا ببرد، مشخصا این عاملی برای تحت فشار قرار گرفتن طرف مقابل نمی‌شود و باید درخصوص سیاست خارجی خود یک بازنگری داشته باشیم و نسبت به برجام نگاهی واقع‌بینانه داشته باشیم. خواسته‌های حداکثری ممکن است فرصت‌های موجود را نیز از بین ببرد و کار را برای ما سخت‌تر کند.

ارسال نظر

هشتگ‌های داغ

آخرین اخبار

پربازدیدترین اخبار