برجام ناتمام را به دست ناپختهها نسپاريد!
آرمــان ملی- یاسیـمن طالقانی: تغییر دولت و به تبع آن ایجاد تغییراتی در تیم مذاکره هستهای سبب نگرانیهایی شده است چرا که انتصابها نشان از بازگشت نقشآفرینان در مذاکرات دولت احمدینژاد دارد که به نتیجه مطلوبی هم نرسیدند. کارشناسان معتقدند اگر مشی آن گروه پیشین تغییر نکرده باشد، دستاوردهای تیم مذاکره کننده روحانی به ریاست ظریف هم ازدست خواهد رفت. سعید خطیبزاده سخنگوی وزارت امور خارجه در نشست خبری دیروز خود درباره ترکیب هیات مذاکره کننده ایران گفت: این موضوع در حال بررسی است طبیعتا تغییراتی اعمال میشود هنوز شکل آن نهایی نشده به محض نهایی شدن اطلاع رسانی خواهد شد. گمانهها درباره تغییرات عمیق در تیم مذاکره کننده هستهای زمانی آغاز شد که حسین امیرعبداللهیان وزیر جدید امور خارجه، علی باقری معاون سابق سیاست خارجی شورای عالی امنیت ملی را جایگزین سیدعباس عراقچی معاون سیاسی وزارت خارجه کرد. باقری در زمان تصدی مسئولیت در شورای عالی امنیت ملی همرده عراقچی در تیم هسته ای بود و مسئولیت مذاکرات کارشناسی با طرفین را بر عهده داشت. با این تغییر به نظر میرسد در ترکیب جدید باقری قرار است مذاکره کننده ارشد هستهای
ایران باشد، مذاکراتی که احتمالا خیلی زود در وین از سر گرفته می شود. عراقچی در دورانی که سعید جلیلی مسئول شورای عالی امنیت ملی و مذاکرات هسته ای بود به نمایندگی از وزارت خارجه از اعضای تیم مذاکرات بود و بعید نیست با توجه به یک دهه حضور در پرونده مذاکرات هسته ای ایران کماکان به عنوان عضو مذاکره کننده در تیم جدید نیز حضور داشته باشد کما اینکه از بعد از روی کار آمدن دولت بایدن ،چند دور مذاکره در وین برای بازگشت آمریکا به برجام انجام شده بود که عراقچی متولی این مذاکرات بود. از طرفی در هنگامه مذاکرات اخیر رافائل گروسی با محمد اسلامی رئیس سازمان انرژی اتمی که در سفر به تهران انجام شد، حمیدرضا عسکری عضو پیشین تیم مذاکره کننده هستهای در زمان جلیلی حضور داشت که میتواند گمانهها درباره حضور احتمالی او در تیم جدید مذاکرهکننده را تقویت کند. اگر قرار باشد ترکیب تیم هستهای در دوران قبل از ظریف احیا شود بعید نیست ابوالفضل ظهرهوند سفیر سابق ایران در ایتالیا هم دوباره در بین اعضای هیات مشاهده شود. هنوز مشخص نیست در دولت رئیسی مسئولیت پرونده هستهای با شورای عالی امنیت ملی خواهد بود یا وزارت امور خارجه اما با عنایت
به انتصاب علی باقری به عنوان معاون سیاسی وزیر خارجه احتمال تداوم پیگیری پرونده هستهای در وزارت خارجه وجود دارد. نکته قابل تامل توجه کشورهای خارجی به تغییر درترکیب تیم مذاکرهکننده است. نماینده روسیه در سازمانهای بینالمللی در وین اتریش در این پیام توئیتری نوشت: «تغییرات خاص در تیم مذاکره کننده پس از تشکیل دولت جدید در ایران طبیعی است. مهمترین نکته برای موفقیت گفتوگوهای وین این است که از تداوم روند اطمینان حاصل شود.» اولیانوف اضافه کرد: «مذاکرات باید نه از ابتدا ، بلکه از نقطهای که تا 20 ژوئن به آن رسیده است ، از سر گرفته شود.» دیروز القدسالعربی هم در مطلبی به قلم نوری آل حمزه نوشت: با وجود احتمال زیاد ازسرگیری مذاکرات هستهای بین ایران و قدرتهای جهانی در هفتههای آینده، (ترکیب) هیأت مذاکرهکننده تهران همچنان نامشخص و غیرقابلتوجیه است.
نامه زیباکلام به رئیسی
دیروز صادق زیباکلام با نگارش نامهای خطاب به رئیسجمهور این نگرانی را علنی کرد. زیبا کلام نوشت:« باسلام و تحیات، مستحضر هستند که بحران هستهای مهمترین مساله امروز کشور است. البته انقلابیون همواره شعار دادهاند که با بسیج امکانات داخلی میتوان تحریمها را چاره کرد. اما واقعیت آن است که تجربه دو دهه اخیر نشان داده که شعارهای انقلابی به هیچ روی نتوانستهاند درعمل مرهمی برای اقتصاد رو به احتضار کشور باشند. انتظار میرفت که تلاش جدی درنجات کشور از بحران هستهای در رأس اولویتهای دولت جنابعالی قرار بگیرند. اما بهنظر میرسد که اینگونه نیست و بهجز تکرارشعارهای انقلابی، دولت جنابعالی طرح و برنامه جدی برای پایان بخشیدن به بحرانی که اقتصاد کشور را بهزانو درآورده، ندارید. انتصاب آقای دکتر علی باقری بهجای دکترعباس عراقچی و یحتمل سپردن مذاکرات به ایشان مبین آن است که اراده جدی بهمنظور حل این بحران در دولت جنابعالی وجود ندارد. جناب حجتالاسلام رئیسی، شش سال مذاکرات جناب باقری درمعیت آقای دکترسعید جلیلی، کوچکترین پیشرفتی درحل مسأله هستهای بهبار نیاورد. این داوری آقای دکترولایتی بود. چه اصراری برآزمودن مجددآن
تجربه ناموفق است؟ اگر واقعا انقلابیون بهدنبال نجات کشور از بحران هستهای نیستند، چرا آنرا رسما اعلام نمیفرمایید؟ والا سپردن مذاکرات ناتمام وین به مسئولینی که تنها هنرشان صدور قطعنامههای شورای امنیت علیه ایران و سوق دادنمان ذیل بند هشت منشور بوده، چه معنای دیگری ممکن است داشته باشد؟ البته مدتهاست که هستهای بهجای درخدمت پیشرفتهای اقتصادی کشور قرارگرفتن، ابزاری شده جهت چانهزنی وگرفتن امتیاز از غرب. یکبارهم انقلابیون بهاین پرسش ابتدایی پاسخ ندادهاند که اساساً رویارویی با اروپا و آمریکا چه ضرورتی داشته که بهکمک آن از غربیها امتیاز بگیریم؟ بازهم اگر مردم موافق این رویارویی میبودند دستکم تندروها میتوانستند آن را توجیه نمایند.»
ارسال نظر