تكرار مكررات ِ مشكلات تحصيلی

ادامه از صفحه یک
و ارتقای علمی است که متاسفانه از دولت نهم مقررات مربوط به آن دچار تغییرات فزاینده شده است‌. محتوای آیین‌نامه ارتقا به‌گونه‌ای است که ذینفعان را به فعالیت کمی علم و افزودن بر تعداد محصولات علمی خویش تشویق می‌کند‌. چگونه می‌توان پذیرفت که در یک دوره زمانی چهار ساله و به‌خصوص در حوزه علوم انسانی و اجتماعی‌، افرادی با قریب به ۸۰ مقاله و چندین کتاب و تعداد کثیری راهنمایی رساله و پایان نامه‌، متقاضی ارتقاء به مرتبه بالاتر شوند و غالباً حتی چند مقاله مستقل نیزنداشته باشند. ۵ - یکی از دغدغه‌های اصلی دانشگاهیان‌، موضوع استقلال دانشگاه‌هاست و فلسفه وجودی هیات امنا در دانشگاه‌ها نیز بر همین مبنا بوده است ولی در عمل‌، استقلال واقعی وجود ندارد و هیات امناء مرکزی در وزارت علوم و مدیریت ارشد وزارتخانه‌، موارد و موضوع‌های مختلفی را به دانشگاه‌ها و هیات‌های امنا ابلاغ می‌کنند و با چنین رفتاری‌، استقلال دانشگاه‌ها‌، که لازمه رشد، شکوفایی وخلاقیت علمی در دانشگاه‌ها است، نقض می‌گردد‌. به نظر می‌رسد تدوین آیین‌نامه جامع استقلال دانشگاه‌ها و سپردن بخش قابل توجهی از اختیارات به هیات های امناء و مدیران دانشگاه‌ها و البته با نظارت دقیق وزارت علوم‌، می‌تواند سیستم مدیریت متمرکز فعلی را به عدم تمرکز در مدیریت تبدیل کند. و نتیجه آن ارتقای رتبه علمی کشور در منطقه متناسب با سند چشم‌انداز ایران ۱۴۰۴ خواهد بود. 6 - لازمه خلاقیت علمی و نوآورانه که بتواند بسترهای لازم را برای تعالی و پیشرفت جامعه فراهم سازد و بر کیفیت تلاش‌ها و دستاوردهای علمی بیفزاید نداشتن دغدغه معیشت متناسب با شأن اعضای هیات علمی است‌. به‌رغم عملی شدن بخشی از قانون همسان‌سازی و بازنگری در حقوق و برخی از فوق العاده ها در سال گذشته و جاری‌، که موجب افزایش حقوق و مزایای دانشگاهیان شده است، ولی در همین ایام ، تورم لجام گسیخته ، حلاوت و تاثیر آن را در سبد معیشت خانوار از بین برده است بنابراین، توجه به امور رفاهی اعضای هیأت علمی و رفع موانع و محدودیت‌ها در این خصوص‌، می‌تواند فرصت تلاش مضاعف و هوشمندانه را برای آنها فراهم سازد ضمن اینکه مقایسه وضعیت حقوق و مزایای اساتید کشورمان حتی با برخی از کشورهای همسایه نیز معنی دار بودن تفاوت‌ها را نشان می‌دهد. 7 - دو تیکه شدن آموزش عالی کشور در دو بخش پزشکی و غیرپزشکی‌، که در جهان بی‌نظیر و در عین حال غیرمتعارف است‌، اتفاقی است که در اواخر دهه ۶۰ رقم خورد و بخش قابل توجهی از نخبگان هر دو بخش پزشکی و غیرپزشکی بر آن معترض بوده و هستند که امیدوارم در دولت سیزدهم، اراده‌ای برای رفع این دوگانگی درآموزش عالی با همت رئیس جمهور محترم و دو وزیر مرتبط، همراهی نخبگان آزاد اندیش و دغدغه‌مند آموزش عالی کشور و نمایندگان مجلس فراهم شود.