| کد مطلب: ۱۰۲۲۴۵۹
لینک کوتاه کپی شد

هیچ‌وقت سودای بازی و کارگردانی نداشتم

نویسنده فیلم سینمـــایی «۵۰کیلو آلبالو»، گفت: هیچ‌وقت سودای بازی و کارگردانی نداشتم و نوشتن را عمیقا دوست دارم. نوشتن برای من عشق، دغدغه و لذت است. هیچ‌چیز به اندازه این‌کار به من لذت نمی‌دهد و خلوت خودم را به‌هر چیزی ترجیح می‌دهم. فرهاد توحیدی به مناسبت روزملی سینما و در ادامه سلسله نشست‌های تاریخ شفاهی، موزه سینمای با اشاره به اینکه در شهر فرهنگ و تمدن متولد شده است، افزود: شهر رشت این روزها به‌عنوان یکی از شهرهای خلاق یونسکو ثبت شده است و من به خودم می‌بالم که در این شهر به‌دنیا آمدم. در سال ۵۵ وارد دانشگاه شدم و اولین گام‌های حرفه‌ای‌شدن را همزمان با تحصیلات دانشگاهی برداشته‌ام. وی با بیان اینکه فیلمنامه «مردعوضی» را در سال ۷۵ نوشته است، توضیح داد: ایده اولیه این فیلمنامه از خبر روزنامه همشهری گرفته شده که در صفحه پزشکی‌اش نوشته بود بانک مغز آمریکا با کمبود مغز مواجه شده است. با خواندن این مطلب مانند کارتن‌ها که بالای سرشان علامت سوالی ایجاد می‌شود چراغی بالای سرم روشن شد. توحیدی درباره کمال تبریزی و مرضیه برومندکه بیشترین همکاری را با آنها داشته، ادامه داد: فیلمنامه‌نویس مستقل که خود قصد کارگردانی ندارد شرط بقایش در سینما این است که با کارگردان‌هایی کار کند که اعتقاد به کارکردن بر روی فیلمنامه دیگران دارند. کمال تبریزی جز آن‌دسته از کارگردان هایی است که فیلمنامه نمی‌نویسد بنابراین می‌توان راحت با او کارکرد. برخی کارگردان‌ها هستند که فیلمنامه می‌نویسند و فیلمنامه را هم خوب می‌فهمند؛ با آنها هم می‌توان کار کرد مانند همایون اسعدیان، مانی حقیقی، مرضیه برومند اینها علاوه بر اینکه دست به قلم هستند، فیلمنامه را هم خوب می‌فهمند.
همکاری با «تبریزی» جذاب است
وی خاطرنشان کرد: همکاری با کمال تبریزی همیشه برایم جــذاب بوده و لذت بردم اما کار با مرضیه برومند کمی سخت‌تر است زیرا او با نویسندگان سخت کار می‌کند اما به‌خاطر رفاقت و دوستی که وجود داشت من توانستم به‌خوبی با او کار کنم. چند سریال از جمله شهرموش‌ها را باهم کار کردیم. دعوا کردیم، بحث داشتیم اما همکاری خوبی داشتیم. مرضیه برومند از سینما تلقی خاصی دارد که البته در کار خودش استاد است. وی ادامه داد: خیلی‌ها به من می‌گویند چرا کارگردانی نمی‌کنم و پاسخ من این است که هر فردی باید توانایی‌ها و مزیت‌های خود را بشناسد. من هیچ‌وقت سودای بازی و کارگردانی نداشتم و این گوشه را عمیقا دوست دارم. نوشتن برای من تنها امر معیشت نیست بلکه عشق، دغدغه و لذت است و هیچ چیزی به اندازه اینکار به من لذت نمی‌دهد و خلوت خودم را به هر چیز دیگری ترجیح می‌دهم. توحیدی درباره زنده‌یاد عباس کیارستمی نیز گفت: همیشه به عباس کیارستمی به‌عنوان یک استاد نگاه کردم و 2 بار در سفر خارجی از جمله جشنواره فیلم کن همسفر بودیم. در دوره خانه سینما زمانیکه می‌خواستیم اولین آکادمی را تشکیل دهیم کوشش کردیم تا او ریاست آنرا قبول کند. وی خاطرنشان کرد: من زمانی با او آشنا شدم که هنرمند جاافتاده و شکل گرفته‌ای شده و تجربیات بزرگی را پشت‌سر گذاشته بود. مهمترین فیلم داستانی خود به‌نام گزارش را ساخته بود و بعداز انقلاب همچنان فیلم‌های مهمی همچون «خانه دوست کجاست» را ساخت. کیارستمی برای خود حریم و ساحتی داشت و سبک جدیدی را شروع کرده بود که با روحیه جست‌وجوگر و تجربه‌گرای او نزدیکی بیشتری داشت. توحیدی توضیح داد: من از یک سنتی می‌آمدم و تصورم این بود که خادم صنعت سینما هستم زیرا همیشه سینما را در وجه صنعتی آن دوست داشتم و تصورم این است مسیر سینمای ملی در کشور ما از مسیر داستان‌گویی می‌گذرد و ما هنوز این مسیر را در سینمای ایران با کمال طی نکرده‌ایم. امروز اگر سینمای اصغر فرهادی صاحب اقبال است به این دلیل است که او قصه را به‌خوبی تعریف می‌کند.

ارسال نظر

هشتگ‌های داغ

آخرین اخبار

پربازدیدترین اخبار