در نشست بغداد چه گذشت؟

نشست بغداد با حضور رهبران و مقامات کشورهای مختلف جهان در بغداد برگزار شد و از ایران، حسین‌امیرعبداللهیان به عنوان وزیر امور خارجه در نشست حضور یافت. این مراسم که به نحوی با محوریت عراق و تضمین امنیت منطقه برگزار شد با اما و اگرها و حواشی نیز رو به رو بود. هنگام گرفتن عکس یادگاری مقامات شرکت ‌کننده در اجلاس به نظر می‌‌رسد کشور میزبان محل ایستادن وزیران خارجه ایران و عربستان را در کنار هم طراحی کرده، اما وزیر خارجه ایران برای اعتراض به این طراحی در صف اول ایستاد. این پایان ماجرا نبود چون بعد از قرار گرفتن امیرعبداللهیان در صف نخست، این‌بار نخست‌وزیر امارات دلخور شد. همچنین در این میان ایران به عدم حضور سوریه در این نشست اعتراض داشت که این امر از زبان وزیرخارجه ایران شنیده شد. از سوی دیگر این نشست به نحوی طرف‌های درگیر در عراق را دور هم جمع کرده بود و فرانسه نیز به عنوان نماینده کشورهای غربی در آن حاضر شده بود. امروز همچنان گروه‌های رادیکالی در عراق حضور دارند که وضعیت این کشور را نابسامان کرده است. این نشست برای تثبیت وضعیت سیاسی در عراق بود که بزودی شاهد برگزاری یک انتخابات حساس است. این نشست مشخصا بر ایران نیز تاثیر می‌گذارد و پای ایران را به مشارکت در ایجاد امنیت در منطقه باز کرد. مشارکتی که به درستی از سوی ایران پذیرفته شد، زیرا وارد یک بازی برد برد شده است. این بازی برد برد مشخصا از عراق شروع شده است و می‌توان آن را به حوزه خلیج فارس در فاز دوم کشاند. در آینده نه چندان دور این مشارکت می‌تواند در لبنان و سوریه نیز مشاهد شود و تحولات منطقه رنگ و بویی متفاوت به خود گیرند. ایران مشخصا یک طرف این بازی است و کشورهای دیگر پذیرفته‌اند که بدون ایران نمی‌توان امنیت منطقه را برقرار کرد. ایران نیز باید سایر کشورها را در این عرصه دخیل کند تا با استفاده از امنیت منطقه، به اقتصاد و تجارت خود سامان دهد. این یک آغاز مثبت است و می‌تواند باب گفت‌و‌گوهای دیگر در منطقه را میان کشورهای منطقه باز کند. این قبیل گفت وگوها می‌تواند به بهود روابط ایران و عربستان نیز کمک کند و فضایی را ایجاد کند، تا کشورها در وهله اول درخصوص آنچه که اشتراک دارند، گفت و گو کنند. در این میان باید توجه داشت که کشورهای غربی نیز بعید به نظر می‌رسد از این روند ناخشنود باشند زیرا حضور در منطقه برای آنها هزینه‌های سنگینی داشته است و می‌خواهند یک روندی ایجاد شود تا امنیت منطقه با کم‌ترین هزینه تامین شود و آنها نیز بتوانند از این امنیت پایدار به نحو خود در عرصه‌های مختلف استفاده کنند و بهره‌برداری کنند. خاورمیانه‌ای که به نحوی عدم وجود امنیت در آن امروز می‌تواند امنیت جهان را نیز تحت الشعاع قرار دهد.