دام تندروهای مجلس برای دولت

مرغ زیرك كه به در خانقه اكنون نپرد

كه نهاده‌ست به هر مجلس وعظی دامی
(حافظ)
رئیس کمیسیون فرهنگــی مجلـس اعلام کرده: «از بیرون کشور بیش از ۱۳۰‌هزار پست درباره طرح ساماندهی پیام‌رسان‌ها و فضای مجازی گذاشته شده و با آن مخالفت کرده‌اند. اما ما پای این طرح ایستاده‌ایم، کار خود را انجام داده‌ایم». طرح محدودكردن فضای مجازی و كنترل نهادهای امنیت برفضای اینترنت یا به‌اصطلاح طراحان «طرح صیانت از حقوق كاربران» گامی است برای محدودكردن ابزارهای دانش و كنترل فكر و اندیشه ایرانی. زمانی كه مرحوم میرزاحسن رشدیه، طرح نوین آموزشی را درایران (در تبریز) اجرا كرد، جمعی كوته‌فكران میز و تخته را شكستند كه اینها دینی نیست و با ایمان مردم سر سازگاری ندارد. بچه مسلمان باید در مكتب‌خانه در كنار چوب و فلك و هجی‌كردن كلمات درس بخواند. زمانی كه مرحوم امیركبیر آموزش‌های جدید در دارالفنون را جدی گرفت، برخی علما به پیشگاه ناصرالدین‌شاه شكایت بردند كه دارالفنون باعث بی‌دینی فرزندان ایران می‌شود. كتاب‌های فیزیك، شیمی و امثال آن دربرخی خانه‌ها حرام و ممنوع بود. هرنوع دانش نوینی كه در كشور وارد گشت، از پایگاه مذهب مخالفان زیادی داشت. داستان محدودسازی اینترنت و ارتباط با شبكه‌های مجازی، نزد برخی، همان داستان آموزش و فراگیری علوم روز در یكصد‌و‌پنجاه سال گذشته است. اگر دولت سیزدهم بخواهد با چنین نگاه‌هایی كه در مجلس وجود دارد، كار خود را آغاز کند، بهتر است تكلیف خود را در آغاز كار با مردم روشن کند.

كشور و ملت ایران از دیرباز مهد فكر و آزادی و اندیشه بوده است و حاكمان در هیچ برهه اززمان نتوانستند جلوی اندیشیدن را بگیرند. بوعلی‌سینا از ترس سلطان غزنوی آواره شد و از این شهر به آن شهر افكار خود را شكوفا می‌کرد. در این روزگار اگر 2درصد مردم از فضای مجازی استفاده‌های غیرعلمی یا احیانا ناهنجاری می‌برند، 98‌درصد كاربران آن بهره‌های علمی و بازرگانی می‌برند. مانند این است كه چند كارخانه مشروب‌سازی را كشف كنند، بعدا بگویند باید تاك‌های انگور را محدود كرد و تحت كنترل درآورد. رئیس كمیسیون فرهنگی مجلس بداند كه چنین شیوه‌هایی هیچ نتیجه‌ای كه اینها در پی آن هستند، ندارد؛ مانند طرح محدود‌كردن ماهواره كه امروز در اغلب خانه‌ها وجودارد و صداوسیما را از چشم اهل خرد انداخته است. شبكه رسانه‌ای تلگرام را كه فیلتر كردند چنددرصد از كاربران آن تقلیل یافت یا توئیتر؟ آقایان می‌دانند كه اندیشه بشر محدودكردنی نیست. دنیای اینترنت و فضای مجازی به‌شدت رو به گسترش است. چرا باید برخورد حذفی كه درقرن گذشته برخی روحانیون با دانش نوین و تكنولوژی داشتند در این روزگار در خانه نمایندگان ملت تكرار شود. تاریخ به پای این تفكر چه خواهد نوشت و ازما چگونه یاد خواهد كرد؟ اگرنمایندگان محترم دغدغه اخلاق جامعه دارند راه علاج آن، این نیست كه ایران كره‌شمالی شود. به‌جای طرح ساماندهی شبكه مجازی، بیایید بحران اقتصادی، بیكاری، بی‌اعتمادی، تورم و... را دغدغه كار خود قرار دهید كه با دادن چنین وعده‌هایی به مجلس راه یافتید. مساعدت كنید تا سایه شوم تحریم‌ها از سر ملت برداشته شود و مشكلات سیاست خارجی حل شود. جوان این مملكت چه گناهی كرده كه یا باید راه مهاجرت در پیش بگیرد یا نومیدانه زندگی كند كه سرانجامش افسردگی یا... است. بنای این مجلس به‌اصطلاح انقلابی براین بود كه مشكلات معیشتی مردم را حل كند. به‌قول مولانا: «ای عجب آن عهد و آن سوگند كو/ وعده آن لب چون قند كو؟»