رشد اقتصادی؛ اولویت اول و آخر

ما در تئوری‌های اقتصادی برای جهش اقتصادی، که خود رئیس دولت سیزدهم از این کلمه استفاده کرده است، نه تئوری کم داریم، نه اقتصاددان خوب. اگر هم در این حوزه کمبودی داشته باشیم می‌توانیم نصف قیمت مربی تیم ملی اقتصاددانان‌های بزرگ دنیا را هم دعوت کنیم تا به ما کمک کنند. در حوزه عملی هم مساله خیلی سخت نیست. کشورهای نمونه‌ای مانند کره‌جنوبی، ترکیه، امارات یا چین رشد اقتصادی بسیار خوبی داشته‌اند و مدل‌های مختلف اقتصاد را دارند. بنابراین از نظر تجربی و عملی همه‌چیز در اختیارمان است. باید نگاهی به داخل کشورمان بیندازیم. برای رشد اقتصادی همه عوامل از جمله نیروی انسانی، منابع طبیعی، موقعیت استراتژیک و... را داریم، پس اولویت همیشگی این بوده و در برنامه‌های مختلف شش‌گانه هم ذکر شده بود که ما باید به رشد اقتصادی هشت درصدی برسیم؛ ولی این موضوع هیچ زمانی محقق نشده و فقط یک‌سال در زمان دولت نهم و دهم این اتفاق افتاده و به رشد 7/6 درصدی رسیده‌ایم. باید برای رشد اقتصادی اولویت بگذاریم، وقتی کلمه رشد اقتصادی یعنی تولید ثروت را در نظر بگیریم و اگر هشت درصد رشد اقتصادی داشته باشیم در عرض، درآمد ملی ما به دو برابر افزایش پیدا خواهد کرد؛ یعنی از ۴۵۰ میلیارد دلار به ۹۰۰ میلیارد دلار خواهد رسید. اگر این موضوع در هر سال تداوم داشته باشد می‌توانیم جز ۲۰ کشوری باشیم که بالای ۲۰۰۰ میلیارد دلار درآمد ملی دارند و این یعنی رفاه و افزایش درآمد سرانه بی‌نظیر. وقتی رشد اقتصادی داشته باشیم قاعدتا نیاز به نیروی انسانی مورد نیاز خواهد بود؛ پس مساله بیکاری حل خواهد شد. وقتی رشد اقتصادی داشته باشیم فضای کسب‌وکار بهبود می‌یابد. در این راستا باید عواملی که مانع رشد اقتصادی هستند از جمله مسائل بانکی و تامین اجتماعی را حل کنیم. هرچه مسائل قانونی و اجتماعی کمتر شود و حتی مسائل سیاسی در جهت رشد رشد اقتصادی قرار بگیرد وضعیت بهتر خواهد شد. رشد اقتصادی نیاز به سرمایه دارد. برای سرمایه‌گذاری در زمینه نفت و گاز و زمینه‌های مختلف نیاز به سرمایه‌گذاری خارجی داریم. البته مساله صرفا مالی نیست؛ چراکه به انتقال تکنولوژی هم نیاز داریم. برای اینکه سرمایه‌گذاری خارجی داشته باشیم و مانند ترکیه بخواهیم از بانک جهانی استقراض کنیم تا رشد اقتصادی خودمان را داشته باشیم احتیاج به تغییر و تحولات داریم. اگر اولویت اول را رشد اقتصادی قرار بدهیم و بقیه عوامل را در خدمت رشد اقتصادی بگذاریم مانند کاری که چین یا ترکیه کرد، می‌توان به نتایجی رسید ولی تا امروز اولویت ما واقعا رشد اقتصادی و تولید ثروت نبوده است. اگر این تصمیم را بگیریم که به این سمت حرکت کنیم نقدینگی و تورم کنترل و بیکاری کمتر و رفاه عمومی بیشتر خواهد شد. چینی که زمانی ۴۰۰ میلیون نفر زیر‌خط فقر داشته الان تنها ۵۰ میلیون نفر فقیر زیرخطر فقر دارد و این مساله از تولید ثروت محقق شده است. به‌نظرم اولویت اول و آخر باید رشد اقتصادی باشد و همه عوامل باید روی این موضوع کار کنند. در این رابطه برای جذب سرمایه‌گذاری خارجی نیازمند تغییر و تحولاتی در کشور هستیم. همان‌طور که گفتم فضای کسب‌وکار هم باید تغییر کند و امنیت سرمایه‌گذاری ایجاد شود؛ چراکه رشد اقتصادی بدون‌سرمایه‌گذاری محال است و سرمایه‌گذاری هم احتیاج به امنیت سیاسی، اقتصادی و اجتماعی و برگشت پول و ثبات رویه دارد.