مزیت‌های کابینه متعادل

بخش قابل توجهی از مشکلات کشور در واقع ناشی از ساختارها و شرایطی است که چندان فرقی نمی‌کند چه کسی قرار است رئیس‌جمهور یا وزیر باشد. به عبارت دیگر با تغییر آدم‌ها چندان تغییراتی ایجاد نمی‌شود و این مساله بیشتر به راهبردهای کلی نظام برمی‌گردد. لذا تا زمانی که در راهبردهای کلی اصلاحاتی صورت نگیرد، هر دولت و شخصی که روی کار بیاید مقهور آن راهبردهاست؛ به‌طور مثال این راهبرد انزوا‌گرایی در عرصه بین‌المللی تا اصلاح نشود و یک رویکرد تعاملی نداشته باشیم، مشکلات باقی خواهد ماند. اکنون با مشکل کمبود برق روبه‌رو هستیم و اخیرا آمارهایی منتشر شده که نشان می‌دهد شاید 80درصد مساله کمبود برق به تاثیر تحریم‌ها باز می‌گردد. اگرچه ما می‌گوییم که تحریم‌ها موفق نبودند و آمریکا نتوانسته است به اهداف خود برسد، اما تحریم‌ها موثر بودند. به قولی می‌توان گفت که تحریم موفق نیست، اما باید اذعان داشت که موثر است. قراردادهای زیادی چه به صورت فاینانس و چه به اشکال مختلف برای توسعه ظرفیت نیروگاهی با کشورهای مختلف بسته شده، اما تحریم‌ها به اشکال مختلف جلوی اجرای این قراردادها را گرفته است. حال اینکه اشخاص بیایند و بروند چندان تفاوتی نمی‌کند و با شعار و تغییر اشخاص مسائل حل نمی‌شود. از این رو به‌نظر می‌رسد که آقای ‌رئیسی باید به واقعیت‌ها توجه کند.

مقام معظم رهبری نیز بارها گفتند که باید به آرمان‌ها به واقعیت نگاه کرد. آرمان‌ها، ارزش‌ها و ایدئولوژی خوب هستند، اما وقتی آنها روی واقعیت‌ها سایه می‌اندازند، مشکل‌ساز می‌شوند؛ بنابراین اگر دولت آقای‌ رئیسی نتواند مساله تحریم‌ها را حل کند، ممکن است با‌توجه به اینکه سایر اجزای نظام نیز همراهی کنند، ممکن است که گشایش‌هایی ایجاد شود اما این گشایش‌ها در دراز مدت نخواهد بود. به هر ترتیب به نظر می‌آید که آقای رئیسی اگر حقیقتا از مشاوره‌هایی که در حوزه‌های مختلف از نخبگان و صاحب‌نظران می‌گیرد، به‌درستی بهره‌برداری کند، طبیعتا به این نتیجه خواهد رسید که کابینه‌ای متعادل را انتخاب کند. لذا اگر این اتفاق رخ دهد، می‌توان به حل مشکلات کشور امیدوار بود. اما اگر در بخش‌های اقتصادی از اشخاص غیرمجرب استفاده شود یا اشخاصی که بعضا در گذشته تجربه ناموفقی داشتند، طبیعی است که مشکلات حل نخواهد شد. آنچه مسلم است در حوزه اقتصادی مشکلات‌مان ساختاری است و اگر به صورت کلی و ساختاری حل نشود نمی‌توان امیدوار بود که با صرف تغییر اشخاص مشکلی حل شود و با ید ساختارها اصلاح شوند.