خشکی دهان؛ علل و درمان
نرگس جوزدانی مشاور تغذیه
سندروم خشکی دهان، شرایطی است که در اثر کمبود ترشحات بزاق، رادیوتراپی و پرتودرمانی در افراد مبتلا به سرطان، مصرف بعضی داروها و یا براثر افزایش سن در افراد بروز پیدا میکند. ترشح بزاق از این جهت مهم است که میتواند باکتریهای دهان را از بین ببرد و رشدشان را محدود کند، همچنین میتواند PH دهان را از نظر رشد اسیدی باکتریها، متعادل کند و بعضی از آنزیمها را قبل از هضم غذا برای ورود به معده فراهم کند. بهطورکلی کمبود ترشح بزاق باعث میشود فرد نتواند غذا بخورد و اشتهایش کم شود؛ این مورد بهخصوص در افرادی که سنشان بالاست و دارو مصرف میکنند و رادیوتراپی و پرتودرمانی انجام میدهند، اهمیت ویژهای دارد. سختی در نفسکشیدن، مشکلات صحبتکردن، مشکل در بلع و جویدن، خشکی مخاط گلو و بینی و مشکلات مربوط به نگهداری دندانهای مصنوعی در افراد سالمند از علائم و نشانههای خشکی دهان است. با ایجاد عفونتهای قارچی در دهان مانند برفک، پوسیدگی و پلاک بیشتر دندان و بروز زخمهایی در دهان، فرد در بلعیدن غذا دچار مشکل شده و همین عارضه باعث بروز مشکلات گوارشی میشود. افرادی که بهدلیل مصرف دارو دچار این سندروم شدهاند، باید داروهایشان
عوض شود یا اینکه از محصولاتی استفاده کنند که بتواند میزان بزاق را افزایش دهد. مصرف بعضی از مکملها مثل بیوتین هم میتواند موثر باشد. فلورایدتراپی یا مصرف بعضی از داروهای ویژه افزایش بزاق دهان هم یکی از پیشنهادات دندانپزشکان به این افراد است. بهتر است افراد مرتب برای مثال هر ساعت، چند جرعه آب بنوشند و یا از ترکیبات جانشین بزاق که به شکل دارو وجود دارد، استفاده کنند. این افراد سعی کنند بهجای بینی از دهان نفس بکشند و شبها قبل از خواب از بخورسرد استفاده کنند. مرتب لبهایشان را مرطوب نگه دارند و از مصرف کافئین، نوشابههای انرژیزا و حتی چای پررنگ هم خودداری کنند. همچنین مصرف هر نوع دخانیات را محدود کرده و از خوردن محصولاتی که شکر و قند دارند، خودداری کنند.
ارسال نظر