ابراهیم رئیسی و آرای خاموش

پیش‌بینی می‌شد مشارکت پایین باشد و نظرسنجی‌ها کمتر از این مقدار بوده و اکنون مقداری از نظرسنجی‌ها هم بیشتر شده است. شما می‌توانید از کسانی که مشارکت نکرده‌اند و نیامده‌اند رای دهند بپرسید که برای چه نیامده‌اند. عملکرد دولت آقای روحانی یکی از بزرگترین ضربه‌هایی بود که به نظام جمهوریت در کشور وارد شد، چون مظهر جمهوریت حضور مردم در پای صندوق‌های رای است و عملکردی که این دولت در مجموع داشت، باعث شد جمهوریت نظام آسیب ببیند و میزان مشارکت ما از ۷۰ به ۵۰ درصد رسید و این لطمه به جمهوریت است. اینکه می‌گویم عملکرد، صرفا عملکرد اقتصادی نیست که الان وضعیت معیشت، تورم، رشد نقدینگی و بیکاری به این شکل است که مردم را دلسرد کرده است، بلکه مسائل دیگر هم هست؛ یعنی آن امیدی که دولت آقای روحانی در میان مردم برای مساله برجام پمپاژ می‌کرد که با برجام ایران بهشت خواهد شد و بدون‌برجام جهنم می‌شود، اینها هم در عملکرد دولت موثر است و عملکرد فقط عملکرد اقتصادی نیست. مجموع این عملکردها باعث شد در مردم دلسردی و ناامیدی از آینده رخ دهد که نتیجه آن همین مشارکتی است که نسبت به دوره‌های قبل ضعیف‌تر است و این واقعیتی است که نباید از آن فرار کرد. اگرچه مشارکت بالای ۵۰ درصد نشد و می‌شود گفت اکثر مردم رای نداده‌اند اما آقای رئیسی هم رای بالایی در میان این میزان مشارکت آورده است؛ یعنی چیزی حدود ۶۰ درصد. اما در عین حال اگر ایشان ۸۰ درصد هم رای می‌آورد و اگر میزان مشارکت هم ۸۰ درصد بود، باز هم رؤسای‌جمهور موظفند به آن کسانی که به هر دلیل در انتخابات شرکت نکرده‌اند یا شرکت کرده‌اند و به ایشان رای نداده‌اند توجه کنند. در این انتخابات این تعداد، تعداد زیادی است و آقای رئیسی موظف هستند به این افرادی که یا مشارکت نکرده‌اند یا مشارکت کرده‌اند منتهی به ایشان رای نداده‌اند توجه کنند. این یک وظیفه است. اگرچه در دوران رؤسای‌جمهور قبلی به این وظیفه مطلقا توجه نشده بود. معمولا رؤسای‌جمهور بعد از اینکه با هر تعداد رایی رئیس‌جمهور می‌شوند، فقط به آن مردمی که به او رای داده‌اند توجه می‌کنند، در حالی که این کار غلط است؛ چون این فرد رئیس‌جمهور می‌شود نه رئیس آن کسانی که به ایشان رای داده‌اند. رئیس‌جمهور یعنی رئیس همه آحاد مردم.