چهار سال وقت و تصمیم‌گیری در لحظه آخر

سه چهره سیاسی مشهور که به‌طور غیررسمی به عنوان رهبران جریان اصلاح‌طلبی در ایران شهرت یافته‌اند، هر کدام موضع متفاوتی در برابر انتخابات جاری اتخاذ کرده‌اند موسوی موضعی نزدیک به تحریم گرفته، شیخ مهدی کروبی خواستار معرفی کاندیدا شده و سید‌محمد خاتمی به‌طور مبهم راهی میانه این دو توصیه کرده است. این نوع تشتت آرا در بین سران اصلاحات نسبت به موضوعی مشخص، علامت خوبی نیست و از عدم‌وجود تحلیلی حداقلی از شرایط موجود کشور و چشم‌انداز آن در بین اصلاح‌طلبان حکایت دارد. در این میان، بهزاد نبوی رئیس نهاد اجماع‌ساز اصلاح‌طلبان نیز متضرعانه خواستار حضور مردم پای صندوق رأی و«نجات» ایران شده است. خب، اگر نهایتا قرار به این تصمیم بود، آن بیانیه‌ها و اظهارنظرهای شورمندانه و قاطعانه پیشین با چه منطقی صورت گرفت؟ لابد گفته می‌شود، «قراری» در کار نبود، اما در روزهای آخر این نتیجه‌گیری حاصل شد! به نظرم تصمیم چند روزه و تغییر آن در آخرین لحظات، درباره اتفاقی که چهار سال تمام، برای اندیشه و واکاوی و سناریوسازی دربارۀ آن، زمان در اختیار بوده است، از میزان اصالت و اثرگذاری و به‌خصوص «نجات‌بخشی» آن به روشنی پرده برمی‌دارد!