مناظره‌‌ها بوی خواب و عدم‌شفافیت می‌دهند

مناظره‌های انتخابات ریاست‌جمهوری ۱۴۰۰ شبیه قرص‌های خواب‌آور است و در راستای مشارکت حداکثری که خواست عقلا است، نیست! سطح کیفی سوالات بر‌اساس واقعیت‌های پیدا و پنهان ایران نیست. اگر قرار است جمهوریت به رخ کشیده شود باید امکان‌سازی‌ها به‌گونه‌ای باشد که گزینه انتخابی جامعه تا لحظات آخر مجهول باقی بماند. گاه ندانم‌کاری‌ها و عدم‌شناخت صحیح جامعه باعث می‌شود برخی با ذهنیت دلسوزی، فضای انتخابات را خراب کنند! بر همین اساس عبارت «دشمن دانا به از نادان دوست» مصداقی ا‌ست که می‌تواند شعر«‌من از بیگانگان هرگز ننالم- که با من هر چه کرد آن آشنا کرد» را به منصه‌ظهور برساند! باید پذیرفت جامعه امروز ایران به دلیل اتصال به داده‌های جهانی، جامعه‌ای آگاه و هوشیار است؛ بنابراین اگر تصمیم‌سازی‌ها و تصمیم‌گیری‌ها متناسب با خرد‌عمومی جامعه نباشد از وجاهت اثرگذاری برخوردار نخواهد بود! برخی در لباس دوست، از دشمن هم دشمن‌تر هستند، بنابراین فقط تاریخ است که اهداف دوست‌نماها را برای آیندگان به تصویر می‌کشد اما آیندگان بدانند ملت امروز برای آزادی، عدالت و جهان‌نگری آنان هزینه‌های بسیاری پرداخت کرده است! نکته مهم و کلیدی این است که مناظره‌های انتخاباتی ۱۴۰۰ کمترین تناسبی با خرد عمومی جامعه امروز ایران دارد اما آموزه‌های واقعیت‌های امروز ایران به کار آیندگان خواهد آمد و باید اعتراف کرد تجربیات تلخ امروز، در تاریخ تکرار نخواهد شد! سوال کلیدی این روزهای جامعه این است که وقتی مقام معظم رهبری از مسئولانی که سهوا و عمدا نسبت به کاندیدای ریاست‌جمهوری ۱۴۰۰ خطای محاسباتی انجام داده‌اند و درخواست جبران داشته‌اند، چرا جامعه هیچ‌گونه جبرانی از مسئولان مورد اشاره، مشاهده نکرده است؟ این عدم‌پاسخگویی چه پیامی را به ملت می‌دهد؟ وقتی در جامعه عدم‌پاسخگویی نهادینه شود ملت برای دریافت پاسخ صحیح به مراجع مختلف درونی و بیرونی گوش می‌دهند و باید پذیرفت پاسخ‌های ابهام‌گونه، توامان قدرت جذب و دفع ایجاد می‌کنند و احساس می‌شود همان جریانی که پاسخگو نیست فضای انتخابات ۱۴۰۰ را به گونه‌ای تصویر کرده که عوام و خواص فکر می‌کنند نتیجه انتخابات از پیش مشخص شده و این برای حاکمیتی که پیوسته صحبت از جمهوریت و مردم‌سالاری می‌کند، نتیجه مطلوبی به ارمغان نخواهد آورد. مردم می‌گویند حق داریم پاسخ‌های صریح و شفاف بشنویم؛ بنابراین عدم‌پاسخگویی صریح و شفاف به جامعه احساس غریبگی و دوری می‌دهد! و به تعبیری پیام عدم‌پاسخگویی نوعی انحصار به جامعه می‌دهد و ناخودآگاه مردم به صورت آشکار و پنهان در مقابل هر گونه انحصار مقاومت نشان می‌دهند! و مقاومت‌ها در فرآیند زمان تولید قدرت خواهند کرد. حکمرانان هوشمند و واقعیت‌نگر می‌دانند حتی زخم‌های کوچک نیز می‌توانند تولید عفونت کنند و یک‌قواره خوش‌قد‌و‌بالا را به زمین بزند! بنابراین تصمیم‌سازی و تصمیم‌گیری‌های‌شان بر اساس صداقت و شفافیت است تا کوچک‌ترین ابهام یا زخمی به جامعه نخورد و مهمتر اینکه به نهادهای پایین‌دستی نیز اجازه وارد آمدن جراحت به جامعه را نمی‌دهند؛ چرا‌که می‌دانند هر ابهام و زخمی در جامعه اثرگذار است.