سیاست خارجی ورای انتخابات ریاست جمهوری

ادامه از صفحه یک
از این جهت در دستگاه سیاست خارجی نیز پارادیم‌ها و داکترین‌ها و سیاست‌های کلان و استراتژی‌ها در دست رئیس‌جمهوری یا قوه مجریه نیست و نهادهای فراقوه مجریه با مرکزیت رهبری و تصمیم ایشان عمل می‌کند. وزیر امورخارجه نیز در این مسیر به طور فعالانه می‌تواند وارد عملیات دیپلماتیک یعنی اجرای فرامین و برنامه‌های تنظیم شده شود. حال آنچه که اهمیت پیدا می‌کند توانمندی رئیس جمهور و تیم وی در دستگاه سیاست خارجی و به کارگیری دیپلمات‌های برجسته و صاحب سبکی است که می‌توانند به بخش اجرا و بهتر عمل کردن به سیاست‌ها با هزینه‌های کمتر در زمان کوتاه تر و دست یابی به فواید بیشتر را در عرصه دیپلماسی به دست آورد . باید گفت که با توجه به این معانی چارچوب‌های گوناگونی را در دولت‌های محتمل می‌توان در نظر گرفت. هفت کاندیدای کنونی با ایده‌هایی که در زمینه مدیریت اجرائی و تیمی که به جامعه معرفی می کنند می‌توانند نشان دهنده اثرگذاری در حوزه سیاست خارجی باشند. رئیس جمهوری که دارای ویژگی‌های معنادار و دارای سبقه اجرائی در زمینه سیاست خارجی باشد مسلماً از توانمندی بیشتری دراین حوزه برخوردار است. این درحالی است که رئیس جمهوری که بتواند با نهادهای فراقوه مجریه در زمینه های اجرای فرامین موجود در حوزه سیاست خارجی دقیق‌تر و هماهنگ‌تر عمل کند، دارای امتیاز است. اگر فردی در میان کاندیداها دارای این دو ویژگی باشد یعنی هم شخصیتی باشد که بتواند با نهادهای فراقوه‌ای و به‌ویژه هماهنگی بیشتر با رهبری عمل کند و هم خود دارای سابقه کار اجرائی در حیطه دیپلماتیک و فهم تحلیلی والا از آنچه که در نظام بین الملل جاری است، باشد، امتیاز مهمی برای وی و کشور محسوب می‌شود.