افزایش قدرت چانه زنی ایران با مسئله فلسطین

موضوع فلسطین همچنان یکی از مسائل حساس و مهم در روابط بین الملل و حتی در ژئوپلتیک منطقه است که طی 50 سال گذشته نقش خاص خود را در سیر تحولات و تعاملات کشورهای منطقه و جهان ایفا کرده است. طی این سال ها اسرائیل به واسطه همراهی و حمایت‌های آمریکا و دیگر کشورهای غربی سعی داشته تا مقاومت و حساسیت فلسطینیان را در داخل و نزد افکارعمومی جهان خنثی کند تا با آسودگی خیال طرح یهودی سازی در سرزمین‌های اشغالی را محقق سازد. اما این هدف نه تنها به ثمر نشسته بلکه امروز مشاهده می کنیم که آتش مقاومت از غزه محاصره شده به سمت مناطق غربی رود اردن و حتی مناطق اشغالی که سال‌ها در سکوت و سکون بودند کشیده شده و شاهد اعتراضات شدید از مردم این مناطق هستیم. این مسئله برای کابینه نتانیاهو بسیار سهمگین تر از راکت‌های شلیک شده حماس بود و به عبارتی اسرائیل را شوک زده کرد. در این فضا کشورهایی همچون ترکیه و قطر و عراق به صورت مستقیم از قیام غزه حمایت کردند اما در صدر آنها ایران بود که به ازای قدرت نمایی هر روز نیروهای مقاومت، بیشتر از قبل نقش و تاثیرگذاری آن مطرح می شد. این موضوع در ارتقای جایگاه ایران در روند مذاکرات با کشورهای غربی کاملاً مشهود بود. اگرچه کشوری همچون اتریش از اسرائیل حمایت کرد، اما دیگر کشورها حتی به طور ضمنی، از فلسطین حمایت کردند و حتی آمریکا که مانع از صدور بیانیه شورای امنیت به حمایت از مردم غزه شد، دیگر همچون زمان ترامپ حمایت وحشیانه از جنایات نتانیاهو ندارد. این مسئله یک پیام سنگین شکست برای نتانیاهو و یک پیروزی استراتژیک در حوزه دیپلماسی عمومی جمهوری اسلامی در مقابل اشغال فلسطین به همراه داشت که مسلماً در چانه زنی‌های آینده ایران در حوزه روابط بین الملل و مسائل منطقه‌ای خود را نمایان خواهد ساخت. اگر اسرائیل به طور علنی ایران را عامل و حامی تحولات اخیر در سرزمین های اشغالی معرفی کرده است، اما به نظر نمی رسد این مسئله منجر به رویارویی با ایران شود. چرا که سابقه تاریخی مبارزات نشان داده است که اسرائیل در این مقطع بسیار شکننده تر از دفعات قبلی عمل کرد و تنها 12 روز پس از گذشت حملات متقابل وارد پذیرش آتش بس شد. تا پیش از این اسرائیل در جنگ با حزب‌‌ا... لبنان 33 روز و در خیزش قبلی غزه 22 روز به حملات خود و مقابله با نیروهای مقاومت پرداخت. اما این بار سعی کرد در کمترین زمان ممکن به سمت آتش بس حرکت کند. این موضوع به‌زعم بسیاری از کارشناسان بیانگر افزایش قدرت تخریب نیروهای مقاومت و شکنندگی ساختار دفاعی اسرائیل تلقی می‌شود، لذا این نتیجه حاصل می‌شود که ارتش اسرائیل اگر به صورت منطقی به میدان تحولات نظر داشته باشد، به‌هیچ وجه تن به رویارویی مستقیم با ایران نخواهد داد. اما در کنار این موضوع ایران باید توقع حملات و تحرکات ایضایی اسرائیل در منطقه و خرابکاری‌های داخلی را داشته باشد و از این حیث خود را برای مقابله با نفوذ و اقدامات مخرب امنیت و منافع رژیم صهیونیستی آماده سازد.