ارتباط کیفیت پایین خواب با ابتلا به آلزایمر
حمید خاکباز دکترای تخصصی روانشناسی
بیماری آلزایمر یک نوع اختلال عصبی اســت که باعث از دستدادن سلــولهای عصبــی یا اخـتــلال عملکــردشنــاختی و زوالعقل میشود. در واقــع سن افراد بزرگترین عامل برای خطر بیماری آلزایمر محسوب میشود که هر ۵ سال بعداز سن ۶۵ سالگی خطر این بیماری را دو برابر میکند. پژوهشها نشان میدهند که شیوع آلزایمر از ۴۷ میلیون نفر در سال ۲۰۱۵ ممکن است به ۱۳۱ میلیون و ۵۰۰ هزار نفر در سال ۲۰۵۰ برسد. اختلالات و کمبودخواب با خطر ابتلا با آلزایمر همراه است. پژوهشها حاکی از آن است کسانیکه خواب ناکافی، منقطع و تیکهای دارند، در عملکرد شناختی با مشکل روبهرو میشوند. همچنین با افزایش سن میزان اختلالات خواب مثل بیخوابی بیشتر میشود. در واقع همه افراد اطلاع دارند که یک شب خواب نامناسب میتواند توانایی تفکر در روز بعد را مختل کند؛ بنابراین خواب شبانه کمتر از ۶ ساعت ممکن است خطر ابتلا به بیماری آلزایمر را افزایش دهد. در واقع خواب بین دو مرحله متناوب قرار میگیرد که میتوان به حرکات سریع و غیرسریع چشم اشاره کرد. حرکات سریع چشم بیشتر به شکلگیری رویاهای افراد کمک میکند. همچنین حرکات غیرسریع چشم با شکلگیری خاطرات بلندمدت افراد
صورت میگیرد. این دو موضوع حرکات چشم را به این دلیل بیان کردیم که با افزایش سن، میزان خواب عمیق یا همان حرکات غیرسریع با کاهش روبهرو میشود. در واقع با کاهش خواب عمیق، افراد با کوچکترین حرکت از خواب بیدار میشوند؛ چرا که خواب عمیق کاهش پیدا کرده است و در نهایت معماری خواب را با اختلال روبهرو میکند. بتاآمیلوئید یک ماده زائد متابولیکی است و در مایع سلولهای عصبی و مغزی یافت میشود. تجمع این ماده، اختلال در عملکرد مغز و آلزایمر را ایجاد میکند. در واقع کمبود خواب باعث افزایش سطح بتاآمیلوئید در مغز میشود. اما در صورتیکه خواب کافی و استاندارد صورت بگیرد، کاهش تولید بتاآمیلوئید را مشاهده میکنیم. پژوهشها نشان میدهند کمخوابی حتی باعث افزایش خلقوخوی بد میشود و اختلالات خلقی را ایجاد میکند. برای مثال افرادی که کمتر میخوابند؛ عصبانیت، بیقراری، کاهش قدرت تمرکز و تصمیمگیری و زودرنجبودن را بیشتر تجربه میکنند. توصیه میشود برای بهبود کیفیت خواب و جلوگیری از زوالعقل نکاتی مانند ۷ ساعت خوابشبانه و پرهیز از مصرف کافئین قبل خواب را رعایت کنند.
ارسال نظر