مبارزه با فساد کدام طبقه؟ فرودست، میان‌دست یا فرادست

ادامه از صفحه یک| از این طبقات سازوکارها بصورت کنشی، پیشگیرانه و واکنشی حول محور مجازات متفاوت می‌باشد. مثلا برای مبارزه با فساد و بزهکاری گروه اول که با وصف آمار بالا در میان جمعیت بزهکاران کشور از لحاظ مالی در جمع مجموعه ضرر و زیان وارده به آنها، کمتر از فساد یکی از مفسدان اقتصادی چندهزار میلیاردی در کشور می‌باشد. بنابراین برای توفیق در مهار بزهکاری این گروه اولین اقدام باید ایجاد کار، افزایش درآمد، مهار تورم و در عین حال مبارزه کیفری براساس رویکرد اصلاح و درمان و حمایت بعد از مجازت باشد والا آب در هاون کوبیدن است. برای مهار پدیده بزهکاری گروه دوم، تدوین قوانین نظارتی، حذف دلالی، افزایش نظارت، درواقع به جای سوال‌گرایی و تدوین ضوابط درباره تولید و توزیع کالا و همچنین ایجاد راهکارهای پیشگیرانه برای جلوگیری از نفوذ و رخنه این گروه از بزهکاران در نظام اداری و اقتصادی و قضائی کشور است. در مورد گروه سوم، شرط مبارزه موفق که موجب می‌شود مبارزه با دو گروه اول موفق‌تر گردد، اولین حرکت باید اعاده اموال مدیران حقوق‌بگیر خود، خانواده و اقوام نزدیک آنها که به صورت غیرمتعارف دارای سرمایه کلان هزاران میلیاردی در بخش‌های مختلف گردیده‌اند، باشد. این قانون با وصف شعارها تاکنون عملی و اجرائی نشده است. دومین راه حل، ایجاد ممنوعیت کار برای مدیران کلان کشور و تا درجه سوم برای خود و خانواده آنها خواهد بود که البته خارج از رانت و به نوعی با جلوگیری از سوءاستفاده از امکانات عمومی باید باشد. سومین راه حل، اعلام اسامی تمام مفسدین رده بالای کشور نه به صورت گزینشی بلکه به صورت اعلام عمومی. چهارم، عزل این افراد و تعیین کیفری بدون تبعیض در مراجع کیفری براساس سرعت، حتمیت و قطعیت است. پنجم، حذف امتیازات انحصاری سلاطین کالا در سطح موادغذایی، وسایل ضروری زندگی و غیره. برای وصول به این اهداف قطعا آقای رئیسی به تنهایی توفیقی نخواهد داشت مگر آنکه ابتدا با ایجاد هماهنگی در سطح مدیران سه قوه و کلان کشور انجام شود و سپس با آسیب‌شناسی، برنامه‌ریزی با اتخاذ یک روش عمومی همراه با عزم و اراده ملی. سوم، خانه تکانی مدیریتی در کشور از حساب خانواده‍‌هایی که خود و اطرافیانشان به نوعی با محوریت این مدیر، دچار آلودگی اقتصادی شده‌اند. مقامی که دامادش، برادرش، فرزندش و همسرش آلوده فساد اقتصادی باشند بلاشک آن مقام با گوشه‌چشمی، ارفاقی و یا حمایتی بستر چنین تخلفی را فراهم نموده است و اگر ادعا شود که وی حمایتی نکرده، پس اینچنین مدیری که نمی‌تواند خانه خود را پاک و تمیز نگه دارد، چگونه می‌تواند در سلامت، صداقت در امور اداری و اقتصادی کشور را تضمین و مدیریت نماید؟ طبیعتا چهارمین راهکار شایسته‌سالاری است. جا دارد که مدیران کلان کشور یکبار برای همیشه مدیریت را از انحصار جناح‌ها خارج و از مردم، متخصصین غیروابسته به حاکمیت اما عاشق کشور، عاشق مملکت ولی قانونگرا استفاده کند. نتیجه این سلسله تدابیر و اقدامات قانونی، قضائی و اجرائی موجب قطع ایادی رانتخوار در صادرات، واردات، قطع دست دلالان و وابسته‌های وابسته، استرداد اموال ناشی از فساد کلان کشور، ایجاد اعتماد برای سرمایه‌گذاران خارجی و داخلی، افزایش تولید، ایجاد امنیت اقتصادی و قضائی یعنی همان اهدافی که آقای رئیسی از ابتدای ورود حول محور آن بارها گفتمان رسانه‌ای داشته‌اند، نتیجه محقق خواهد شد. این گوی و این میدان!