صادرات كره جنوبي به ايران يك فرصت است

آرمــــان مـــلی

علیرضا پورحسیـــن: وزارت امورخارجــــه کره جنوبی اعلام کــرده است که روز گذشتــه تـهران و سئول درباره راه‌‌هایی برای گسترش تجارت کالاهای بشردوستانه همچون دارو، تجهیزات پزشکی و آمبولانسی رایزنی کرده‌‌اند و دو طرف همچنین درباره مشکلات موجود بر سر راه تلاش‌هایشان برای گسترش این‌گونه تعاملات و آزادسازی پول‌های بلوکه‌شده ایران گفت‌وگو کرده‌اند. این سری رایزنی‌ها در حالی انجام می‌شود که دولت جدید آمریکا دست برخی کشورها را در راستای تبادل کالا با ایران باز گذاشته است. وزارت امورخارجه کره‌جنوبی یک تیم میان‌‌سازمانی را برای کمک به گسترش تجارت کالاهای بشردوستانه این کشور با ایران تعیین کرد. در این زمینه برخی رسانه ها عنوان کرده‌اند که پس از آخرین جلسات کاری این تیم، سئول حدود ۲۰ کالای بشردوستانه و بهداشتی به ایران صادر کرده است. در راستای بررسی این مساله «آرمان ملی» گفت‌وگویی با جلال ساداتیان، سفیر پیشین ایران در بریتانیا داشته است که در ادامه می‌خوانید.

دولت بایدن به دنبـــــال مذاکره با دولت بعدی ایران است یا در حال ارسال نشانه‌های پررنگ‌تری برای آوردن ایران به پای میز مذاکره است؟

صحبت‌هایی پشت پرده وجود دارد تا بتوانند بخشی از فشارهای رسانه‌ای برخی کشورها را خنثی کنند. این طبیعت دیپلماسی است به این معنی که دولت بایدن زیر فشار برخی در داخل و صهیونیست‌ها و لابی‌های عربی است. همین امر سبب شده تا آنگونه که در تبلیغات انتخاباتی خود گفته بودند نتوانند به برجام بازگردند و به همین علت از مواضع خود عقب‌نشینی کرده‌اند و عنوان می‌کنند دیگر عجله‌ای ندارند. عجله‌نداشتن آنها را به مذاکره با دولت آینده سوق می‌دهد و خودشان نیز به‌خوبی می‌دانند دولت ناشناس بعدی موضع دقیقی برای آنها نخواهد داشت. این یک ریسک بزرگ برای آنهاست زیرا دولت بعدی مشخص نیست از چه نقطه‌ای و با چه موضعی وارد تقابل با آنها شود. پیام‌هایی که از داخل ایران به آنها داده می‌شود که با این دولت مستعجل مذاکره نکنید، برای آنها ناقص است زیرا نمی‌دانند دولت بعدی را چه کسی تشکیل می‌دهد. مذاکره برای دولت بایدن مشخصا با دولت فعلی به مراتب راحت‌تر خواهد بود.

ممکن است در مواجهه با دولت بعدی، سیاست بایدن به‌کلی تغییر کند؟

مشخصا آنها به دنبال ایجاد تنش و درگیری نظامی نیستند. ریسکی که ممکن است مذاکرات را موکول به پس از انتخابات ایران بکنند و در آن برهه زمانی به نتیجه نرسند، یک کابوس بزرگ برای آنهاست زیرا قدرت ایران را نمی‌توانند نفی کنند و هر اتفاقی که بیفتد باز هم ایران بازیگر اصلی تحولات منطقه خواهد بود. مشخصا آنها نقد را به نسیه نمی‌دهند و به همین علت بعید به نظر می‌رسد همه‌چیز را به پس از انتخابات ریاست‌جمهوری ایران موکول کنند زیرا قصد ورود به تنش را ندارند و نمی‌خواهند سیاست دیپلماتیک خود را تغییر دهند.

پس به چه علت در این روزها دولت بایدن اقدامی جدی‌تر از خــــــود نشان نمی‌دهد تا روند مذاکرات آغاز شود؟

آنها هراس دارند که اگر بپذیرند آمریکا اشتباه کرده است، دیگر دست برتر را نداشته باشند و ایران مطالبات بیشتری از آنها داشته باشد یا آنها کمتر بتوانند از ایران امتیاز بگیرند. از سوی دیگر عنوان می‌شود که در این چهار سال اخیر نزدیک به 250میلیارد دلار به ایران خسارت وارد شده است و آمریکایی‌ها هراس دارند که ایران نکند جبران این خسارت را طلب کند و به همین علت بسیار محتاط عمل می‌کنند. وزیرخارجه کشورمان البته عنوان کرده است که ایران در این خصوص خیلی فشار نخواهد آورد و خواسته اصلی ایران این است که در این برهه زمانی تحریم‌ها برداشته شود و ایران نیز به تعهدات خود عمل می‌کند. ایران نیز حتی در این میان عنوان کرده که گام‌به‌گام حاضر است پیش برود. ایران به‌صراحت گفته است که یک مورد تحریم برداشته شد در قبال آن ایران نیز به یک تعهد عمل خواهد کرد. در این میان آمریکا اصرار دارد تا در ابتدا گفت‌وگو کند و در قالب برجام شیوه‌ای تعیین شود و ایران تا این لحظه این را نپذیرفته است. ایران موضع به‌حقی می‌گیرد زیرا این آمریکاست که از برجام خارج شده و به قول خود عمل نکرده و حتی به دیگر طرفین برجام نیز اجازه نداده تا به تعهدات خود عمل کنند. بنابراین این طرف‌های مقابل هستند که در ابتدا باید اعتمادسازی کنند. ایران در مذاکرات باید حتما مطالباتی داشته باشد و امتیازهایی بگیرد و گفت‌وگو این فرصت را فراهم خواهد کرد. یکی از این موارد مکانیزم ماشه است که باید حتما برداشته شود؛ زیرا دلیلی ندارد که هرگاه کوچک‌ترین اتفاقی رقم خورد سریع از طریق آن ایران را تهدید کنند. آنها می‌خواهند از تحت فشار بودن ایران سوءاستفاده کنند و امتیازات بیشتری در حوزه منطقه و قدرت دفاعی ایران گیرند. ایران به همین علت نپذیرفته است. راه‌حل این است که آمریکا یک گام عملی بردارد و از انفعال خارج شود. آنها باید این مسیر چراغ سبز نشان دادن به کره جنوبی و عراق را ادامه دهند و کارهای بیشتری انجام دهند زیرا تا به امروز اقدامات کمی انجام داده‌اند، هرچند صادرات کره‌جنوبی به ایران نیز یک اتفاق مثبت است.