ناامید کردن جوانان نیازی به دشمن ندارد

آقای اسحاق جهانگیری، معاون اول رئیس‌جمهور بحثی داشتند که جوانانمان را از تلاش دشمنان مصون نگه داریم. این موضوع را بهانه‌ای برای احساس تعلق جوانان در کشور کرده و به چند نکته اشاره می‌کنم. بدون شک یکی از سرمایه‌های هر کشوری توجه به نسل جوان یا جوانان آن کشور است که یک سرمایه بزرگ محسوب می‌شوند و موفقیت کشورها در بهره‌گیری از این ظرفیت‌هاست. یکی از مهم‌ترین مولفه‌هایی که درواقع می‌تواند در این بخش مهم باشد، تقویت هویت فرهنگی است؛ هویت فرهنگی‌ای که می‌تواند عامل انسجام و همبستگی اجتماعی باشد، می‌تواند امید و اعتماد را در جامعه ایجاد یا تقویت بکند. هیچکس منکر این قضیه نیست اما ما یک نیم‌نگاهی داشته باشیم که با جوانانمان چگونه برخورد کردیم؟ آیا غیر از این بود که هر زمانی انتخابات داشتیم، جوانان محور این شعار بودند. امروز اگر نیم‌نگاهی داشته باشیم بیشترین بیکاران ما در همین گروه‌های سنی جوانان هستند. آیا جامعه‌ای که توان اشتغال را برای جوانان ندارد خودش عاملی برای تخریب این سرمایه و این نیروی موثر برای توسعه و پیشرفت کشور نیست؟ ما یک جاهایی برای ناامید کردن جوانانمان اصلا نیازی به دشمن نداریم. ما خودمان با کارهایی که انجام می‌دهیم جوانانمان را ناامید کردیم. اکنون ترکیب وضعیت ازدواج جوانان را ببینید. وضعیت اشتغال و بیکاری جوانان را ببینید. در حوزه آسیب‌های اجتماعی که جوانان در آن درگیر هستند، ببینید. آیا نشانه‌هایی از این دقیق‌تر و شفاف‌تر و واضح‌تر که نیاز به هیچگونه توضیح و تفسیر و عدد و رقمی ندارد و تحلیل و تفسیر و پذیرش این موضوع اصلا ربطی به تحلیل‌های جناحی و سیاسی ندارد. فکر می‌کنم این برای همه قابل درک باشد. اکنون آقای جهانگیری در جلسه شورای عالی جوانان، نمی‌دانم نگران چیست و چرا ما هر موضوعی را به بیرون ربط می‌دهیم. می‌خواهم بگویم اتفاقا در ناامید کردن جوانانمان ما خودمان بیشتر از بقیه سهیم هستیم و نقش داریم. یکی از مهم‌ترین نیازهای جوانان برای تشکیل خانواده اطمینان نسبت به آینده است و کاهش اطمینان نسبت به آینده، اتفاقا می‌تواند استرس‌ها و نگرانی‌هایشان را زیاد بکند. ما در داخل کشور فضایی را فراهم کنیم که این اطمینان‌آفرینی بیشتر شود. این دیگر ربطی به دشمن ندارد. ما ظرفیت‌های درون جامعه را برای تعلق اجتماعی بیشتر جوانان به‌کار بگیریم و این ظرفیت‌ها را هم بشناسیم و هم تقویت بکنیم. این هیچ ربطی به دشمن ندارد. البته نمی‌خواهم نفی کنم که خارج از کشور برای تضعیف جوانان ما که امید هر کشوری برای توسعه و پیشرفت محسوب می‌شود، بیکار ننشسته‌اند. نه، با تحلیلی روی رسانه‌های خارجی، عمده مخاطب‌شان یا برنامه‌هایی که می‌سازند برای کودکان، نوجوانان، جوانان و زنان است و اصلا این موضوع را نفی نمی‌کنم. ولی بحث این است که این طرف ما چکار کردیم که آن برنامه‌ها را خنثی بکنیم؟ این طرف چکار کردیم که اصلا گرایش به برنامه‌های آن طرف نداشته باشند. این طرف چکار کردیم که جوانان برای رفتن از ایران، پشت در سفارتخانه‌ها نایستند و حتی گاهی مواقع مجبور نباشند تحقیرهای مختلف را هم تحمل کنند. سوال این است که ما برای جوانان چه انگیزه‌هایی ایجاد کردیم؟

ادامه صفحه 6