از سوختبران در شرق تا پولبران در مرکز
جعفر بای جامعهشناس
حوادث تلخ سروان و ماجرای غمانگیز سوختبران، اتفاقی ناگوار بود که بسیاری از ایرانیان را متاثر و متاسف نمود. این موضوع صورت مسالهای بود که همواره سعی شده به مانند دیگر معضلات و آسیبها در کشور به شکل سیاسی و امنیتی با آن برخورد شود و در نهایت به پاک کردن صورتمساله میانجامد. البته ما همواره به ریشههای آسیبها و مسائلی که باعث بروز اینگونه حوادث میشود، توجهی نداریم و با فروکش کردن آن حادثه و احساس مردم خیلی ساده و سطحی از آن عبور میکنیم. در کشورهای توسعهیافته به مسائل هرچند کوچک توجه ویژه میشود و مورد آنالیز دقیق قرار میگیرند تا از بروز مشکلات بعدی و مشابه جلوگیری شود. دولتها به چرایی این مسائل و آسیبها پی میبرند و راهکارها و پیشنهادات از دل این نقدها بیرون میآید، در صورتی که اگر به آسیبها توجهی نشود آنها پس از مدتی زیرزمینی و امنیتی خواهند شد و نمیتوانیم دیگر با چارچوبهای اصولی و منطقی آن مشکل را رفع و بهراحتی کنترل کنیم. به عنوان مثال تا چند دهه پیش به معضل اعتیاد بهعنوان یک موضوع زیرزمینی نگاه میکردیم و حالا این معضل به یک سرطان بدخیم در جامعه تبدیل شده که نمیتوان آن را کنترل کرد.
بیتوجهی به مشکلات سبب شده که حالا در شمال کشور با معضل «چوببری» مواجه باشیم که با افزایش قاچاق چوب، زمینه نابودی جنگلها فراهم شده است.
ادامه صفحه 2
ارسال نظر